"Mamoru! Hadi ama çık oradan."
"Hayır."
"Hadi Mamoru seni görmeme izin ver."
"Herena... Lütfen... Hiç yakışmadı." derken aynada kendine bakıyordu Mamoru... Yakışmıştı sanki takım elbise ama yine de emin olamıyordu... Bunca zaman sonra o kadar insanın içine çıkacak olmak onu hem korkutuyor hem de heyecanlandırıyordu...
Herena'nın hala konuştuğunu
duyunca pes edip çıktı... Karar zamanıydı bakalım beğenecek miydi?
Yavaş adımlarla kabinden çıkarken Mamoru çok heyecanlıydı... Herkes ona bakıyordu ve o bakışları çözemiyordu. O an duyduğu sesle dünyaya döndü. "Aman Allahım!" diyordu Herena. Beğenmemişti işte... Ona dönüp üzgünce "O kadar mı kötü?" diye sordu. Bu sorunun cevabını şu küçük kalbi deli gibi
merak ediyordu. Herena onun bu haline gülüp "Kötü mü? Aksine mükemmel olmuşsun..." derken Mamoru inanmazca "Ben üzülmeyeyim diye öyle söylüyorsun..." dedi...
Herena onun bu haline daha fazla dayanamayıp bağırdı. "Aaa Mamoru yeter ama kendine gel... Beni delirtme... Neden böylesin? Neden bu kadar karamsarsın? Hani bu durumu atlatmıştık, hani yeni adımlar yeni hayat demiştik... Ne oldu o sözlere? Çöp mü oldu?"
Mamoru bunları beklemeyip afallarken "Herena... Ben..." dedi
ama devam edemedi. Ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu ki?
"Sen ne Mamoru? Sen ne? Cevap ver... Yalan mı söylediklerim, yalansa inkar et ama değil.... Kendine gel ve toparlan... Lütfen... Sen ve ben kader ortağı olduk... En zor anlarımızda birbirimize destek olmadık mı? Şimdi iyi düşün ve cevap ver... Hayat denen sınavda var mısın, yok musun?"
Mamoru ise bu cümleleri düşünüyordu. 'Haklıydı Herena ama
o da haklıydı... Hayat denen sınavın
ilk aşamasını 5 yaşındayken o kötü kazayla yaşamıştı zaten... Şimdi kaybedecek neyi vardı ki? O an
güldü... Hayat madem oyuna dahil olmasını istiyordu olacaktı... Artık yaşamayı öğrenecekti... Seve seve... Hissede hissede ama en önemlisi de korkmadan... Bundan sonra korku yoktu hayatında... Gülmek vardı.... Meraklı gözlerle ona bakan kadına döndü... Onun için yapmalıydı... Kaybedeceği sadece o vardı... Bir de
o... Yine o kız aklına gelmişti işte...
Ne vardı bu kızda? Acaba o da gelir miydi? Sonuçta burada yaşıyordu
değil mi?'
Düşünceler denizinde boğuşurken
onu bu denizden yine o çıkarmıştı... "Hey, Mamoru! Nerelere daldın?
Alt tarafı ufak bir soru sordum. Cevabını alabilir miyim?" dedi.
Mamoru gülüp "Varım" derken Herena sitemle "Sonunda" dedi... "Başka bir şey sorsam ne yapacaktın acaba?" Diye söylendi...
" Herena..."
"Efendim..."
"Ben bu takımı istiyorum ama başka bir şey daha istiyorum."
''Neymiş o?"
"Ben... pelerin istiyorum.. Hatta smokin olabilir..."
"Pelerin mi?"
"Evet, olur mu?''
Herena gülüp "Evet, olur hadi gel bakalım. Bir de sana gül lazım."
derken Mamoru şaşırıp "Gül mü?" dedi.
"Evet, gül... Sen...güllerin efendisi olduğuna göre yakana da bir gül yakışır diye düşündüm..."
Mamoru gülüp ''Haklısın galiba...
Hadi alıp gidelim yoksa vazgeçeceğim." derken Herena
telaşla ''Sakın! Asla... Hadi gidelim. " Dedi onu sürükleyip...
Onlar bu telaşla uğraşırken bir diğer heyecanlı yürek dakikaları sayıyordu.
Saatler Sonra...
Her yer süslenmiş gözleri kamaştırıyordu. Etrafta dolaşan
ufak hanımlar ve beyler çok tatlıydı... Kimi prenses kimi prens kimi bir
peri olmuştu... Hayat onlara güzeldi... Hepsi masumdu... Saftı...
Eğlence ufaktan başlamış herkes
bir yerlerde eğlencenin tadını çıkarıyordu... Kaderin oyunu ise birazdan başlayacaktı... Birbirinden habersiz iki kalp ise aynı anda bilmeden oraya adımını atacaktı...
"Aman Allahım! Naru! Burası çok güzel."
"Evet, öyle Usagi. Ben de bayıldım..."
"Kızlar ben şimdi gidiyorum. Saat 23:00'de sizi almaya geleceğim... Güzelce eğlenin olur mu" Dedi İkuko.
Kızlar birbirine bakıp sevinçle
"Tamam" dediler...
İkuko onları bırakıp giderken gülüyordu. Bu iki kız mutlu olmayı
hak ediyordu...
"Burası çok kalabalık... Geri mi dönsek acaba?'' diyen çocuğa baktı kadın... Onu anlıyordu. Korkuyordu ama bu korkuyu yenmeliydi...
" Mamoru, tatlım. Seni anlıyorum
ama gidemeyiz. Bu senin sınavın..."
"Ben korkuyorum Herena."
"Biliyorum tatlım ama korkma. Eğlenmene bak lütfen... Bu gece
senin miladın olacak.''
Mamoru derin bir nefes aldı... Hayat güzel olacaktı... Hem de çok güzel... Genç kadına bakıp güldü. "Tamam" dedi. Bunun üzerine Herena "Ben
seni 23:00'de alacağım. Sakın korkma. Gönlünce eğlen... Belki arkadaş bulursun.. " Dedi.
Mamoru da "Belki." Dedi...'Belki bulurum."
*****
"Ay şunlara bak ya. Çok yakışıklı değil mi?'' dedi genç kız...
Arkadaşının bu sözlerine güldü Usagi. Bu kız hiç değişmeyecek miydi? Ona dönüp "Naru... Sana inanamıyorum ya." dedi hayretle.
Naru gülüp "Niye ya, yalan mı?" derken Usagi "Değil ama bunları konuşmak için küçük değil miyiz?" diye söylendi...
"Öyle ama sonuçta bu eğlence."
"Hayır, değil."
"Ne demek bu?"
"Aşk diyorum Naru... Çocuk büyük dinlemiyormuş..." derken Naru "Öyle mi çok bilmiş, bunu kim söyledi sana?" dedi.
"Tabii ki de annem."
"Demek annen... Ben annemle hiç
böyle şeyler konuşmuyorum."
"Öyle mi?"
"Evet, her neyse Hadi partinin tadını çıkartalım. 1 saatimiz kaldı."
"O kadar oldu mu ya? Ne çabuk zaman geçmiş annem yoldadır..."
"Benim annem de öyle. Hadi gel şuraya bakalım. Manzara çok güzel görünüyor."
"Tamam ama önce tuvalete gitmeliyim."
"Olur, hadi beraber gidelim."
"Yok sen kal. Ben yanına gelirim."
"Tek gitmene izin veremem."
"Naru endişelenmene gerek yok.
Hadi sen git ben 5 dakika sonra oradayım."
"Naru kuşkuyla "Emin misin?" diye sorunca Usagi gülüp "Eminim. Hem korkma bir şey olursa beni prensim korur." dedi.
Naru anlamayarak ona bakarken Usagi "Şaka" dedi. 'Hadi git."
Naru "Tamam" diyip giderken Usagi çoktan tuvalete gelmişti... O telaşla yanlış tuvalete girdiğini alamamıştı bile...
"Ah sonunda." derken arkasında duyduğu o etkileyici sesle olduğu
yere mıhlandı. "Yanlış adres küçük hanım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mamoru'nun Gizemi 🥀 Askıda
Mystery / Thriller"Sende kimsin?" "Ağlama." "Sevdiğim bir arkadaşım yakında uzaklara gidiyor. Ama onun için hiçbir şey yapamıyorum." "Arkadaşım...(Başını dizine koyar.) Bugünden itibaren, abla olacağım. Annem bir bebek dünyaya getirdi. Ve bende hediye olarak bunu get...
