အခန်းထဲမှာရှိသည့် ကုတင်ပေါ်ကို ချီလာရက နေ ရုတ်တရက်ပစ်ချလိုက်သည်။
"အားးးးသေပါပြီး ငါ့ဖင်အရိုးကျိုးပြီလားမသိဘူး"
ခေတ်သွေးကသူ့ဖင်လေးကိုကိုင်ပြီး ပေစောင်းစောင်းကြည့်ကာပြောသည်။သောက်ထားသည့်အရက်တောင်ဘယ်ချောင်ရောက်သွားပြီလဲမသိ။သမုရဲ့အကြည့်တွေနဲ့တင် အလိုလိုခန္ဓာကိုယ်လေးကကြုံ့တက်သွားသည်။
"အဟက် ! မကြာခင်ကျိူးတော့မှာလေ"
"မင်း..မင်းနော် ရှေ့တိုးမလာနဲ့"
"အဟက် ! မရတော့ဘူး"
မရတော့ဘူးဆိုကာ အင်္ကျီများကိုချွတ်လျက် ခေတ်သွေးပေါ်အုပ်မိုးလာသည်။
"မင်း..."
ခေတ်သွေးစကားမဆုံးခင်မှာပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကို သမုကအနမ်းနဲ့ပိတ်လိုက်သည်။
ခေတ်သွေးရဲ့တင်းနေအောင်စေ့ထားသည့် ပါးစပ်လေးကို သမုစိတ်မရှည်တာကြောင့် ခေတ်သွေးရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကိုက်လိုက်တော့ 'အ့'ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ခေတ်သွေးနှုတ်ခမ်းလေးပွင့်သွားသည်။
သမုရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက အရင်ကနှင့်မတူ ကြမ်းတမ်းလာသည်။ခေတ်သွေးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုအားရပါးရနမ်းပြီး လည်တိုင်ဆီသိုအနမ်းများဆင်းသက်လာသည်။ခေတ်သွေးရဲ့အင်္ကျီတွေကိုချွတ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့လွှင့်ပြစ်လိုက်သည်။ဘောင်ဘီတွေကိုလဲအကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ခေတ်သွေးရဲ့အန္ဓာကိုယ်မှာအဝတ်နှင့်တူသည့်အရာတစ်ခုမှမရှိတော့ပေ။
"အ့...မကိုက်..ဟင့်...နဲ့လေ..."
"တစ်ကိုယ်လုံးကကွာ စောက်ရမ်းအရသာရှိတယ် စကြတော့မလား"
"......."
"ကိုကိုက ညှင်သာပေးမှာပါ"
ထိုသို့ပြောပြီး ခေတ်သွေးကိုနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်နမ်းလိုက်သည်။ပြီးနောက် အစပျိုးခြင်းမရှိပဲ ခေတ်သွေးရဲ့ သက်ဆိုင်ရာနယ်မြေထဲသိုဝင်ရောက်လာသည်။ခတ်သွေးမှာတော့နာကျင်မှုကြောင့် အိပ်ယာခင်းစကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆွဲထားရသည်။နှုတ်ခမ်းများကိုလဲ တင်းနေအောင်ကိုက်ထားမိသည်။နာကျင်လွန်းတာကြောင့်မျက်ရည်များပင်ကျလာရသည်။
