How Far You Can Go For Love

Chapter 34 - Letting Go

-Fastforward

Roni's Pov

It's been 2 months since I visited at Tita Christine house and hindi nako bumalik or tumawag a part of me is guilty since wala naman ka alam alam si Tita Christine anong yung meron kami between Borj ang alam lang niya is were childhood best friends, but this is my way of coping up that a part of me have lost hope that Borj and I have chance pa nagkaroon na time na ipaglapit uli kami nang tadahana.

Pero nung narinig ko ang kwento ni Tita Christine nasaktan ako, I felt betrayed but at the same time I realized na hindi ko naman pag mamay ari si Borj na I don't have rights to demand nung mga 2 weeks galing ako kila Tita Christine, I was devastated syempre mahal ko si Borj natural that it would be my response but I came to realize na bata pa ako marami pang mangyayari ahead of me and ang pag punta ko dito sa US ay parte lang siya dun and I think may nakalaan naman siguro sakin na tamang tao and one thing I realized na siguro itigil ko na din tong kahibangan ko na it's time to let go and move on and focus sa pag aaral ko at soon na business ko, five months away nalang and matatapos ko na ang culinary ko, I should be focusing now sa mga strategic plan para sa soon na business ko.

Sa pag momove on ko naman I know hindi siya madali, all my life si Borj lang minahal ko all the hard work and achievement siya isa sa mga inspiration ko aside my family. I've come this far for him kaya hindi talaga siya madali, if magtatanong kayo na ready naba ko magmahal muli siguro nope as I said hindi madali palitan si Borj sa puso ko. Sa ngayon I'll just focus on my self enjoy little things. Borj will always be siguro my TOGTA and I pray na Borj is happy with his life and winning in life, kung ibigay man na magkita kami I would be happy to know his achievement if may nag papasaya na sa kanya I would be happy too, nang sa ganon napalaya ko na ang puso ko para kay Borj.

Walang ibang nakaka alam kung ano man ang pinagdaan ko last month expect kay Tom and speaking of Tom hindi na ulit nag cross yung landas namin nung nakita niya ako umiiyak, nakakatawa talaga ang tadhana tuwing nalulungkot ako or na sasaktan si Tom yung nandyan.

Ngayon pala ay nasa apartment lang ako inaaral yung mga dapat aralin kasi mamaya wala nako time kasi shift ko na sa cafe, mag kasama parin kami ni Leslie pero hindi ko sinabi sa kanya yung nangyari sinabi ko lang na hindi ko nakita which is true naman pero hindi ko sinabi yung part sa nalaman ko, sinabi ko nalang sa kanya na siguro it's time to move on na.

"Sissy may gagawin kaba after shift mo?" - Leslie

"Meron sissy kailangan ko mag aral, may major exam kami na paparating and may mga reports din ako na kailangan tapusin, bakit ba sissy?"

"Ay sayang gusto sana kita ipakilala sa ex ko noon pero boyfriend ko na ulit" - Leslie

Baliw talaga tong babae nato ang kalog talaga pero thankful ako kasi nandyan siya tuwing malungkot ako na nagpapasaya sakin.

"Ay sayang sissy gusto ko din sana ma meet baka next time na siguro, I'm happy for you na nagbalikan na kayo sana kayo na talaga hanggang sa altar, kailan pala kayo nag balikan sissy?."

"Thank you sissy, sisiguraduhin ko talaga sissy na ako yung ihaharap niya sa altar and One month na kami sissy, kaya nga gusto kita ipakilala" - Leslie

"Sorry sissy next time nalang talaga, bawi ako"

"Okay lang naman sissy alam ko naman na may priorities ka and madami pang ibang time noh" - Leslie

Pagkatapos namin mag usap ni Leslie during sa break namin bumalik na uli kami sa trabaho namin hanggang matapos na ang shift at ang Leslie sobrang excited kasi magkikita na sila nang jowa niya. Nagpa alam nako sa kanya kasi susunduin naman siya.

Pagdating ko sa apartment ay nag pahinga lang ako sandali tsaka chineck yung mga gagawin ko at nag linis na nang katawan.

Pagtapos ko magbihis ay umupo nako sa study table ko at kinuha ang laptop ko, pagkuha ko nang laptop napansin ko yung box na naglalaman nang diary at yung bracelet na bigay ni Borj. I decided na itabi ko to mga alala galing kay Borj nung I decided na mag move on na sakanya at sa huling pagkakata.on isusulat ko yung gusto ko sabihin kay Borj.

Dear Borj,

Ito na yung huling pahina na isusulat ko para sayo. Last two months pumunta ako sa bahay nang Mommy mo and ako din yung tumawag sa inyo. Alam mo Borj nung nag punta ako sa bahay nang Mommy mo akala ko magkikita tayo doon akala ko yung na yung time na tinadhana na magkita tayo muli, Nung time palang na nagkita kami ni Tita Christine sa cafe na pinagtrabaho.an ko nasabi ko sa sarili ko na baka ito na yung time binigayan ako ni Tita Christine nang card para sa number at address the day na tumawag ako at Ikaw ang sumagot yun yung time na I decided na puntahan agad ang bahay niyo baka sakaling magkita tayo at hindi pa huli ang lahat at baka yun na din yung closure at tama nga ako na yun na yung closure kasi di tayo nagkita pero nalaman ko na matagal kana pa balik balik sa pinas pero ni minsan di ka nag paramdam nung una galit ako pero na realize ko na wala palang ako karapatan kasi di naman kita pag mamay ari at wala naman tayo siguro in assume ko lang na all these years ako parin tulad ko na umaasa na meron padin kaya ngayon pinapalaya na kita sa puso ko I hope that your winning in life now alam ko pag nababasa mo to marami pang taon ang nakalipas at naka uwi na din ako sa pilipinas. Always remember Borj na lahat nang ginawa ko para sayo hindi ko pinagsisihan pero gaya nga nang pelikula may hangganan ang lahat. Sana sa susunod na habang buhay tayo na ang tinadhana.

P.S Yung bracelet isasauli ko na tanda ito na pinapalaya na kita sa puso ko salamat nakilala kita at salamat sa mga magandang ala ala.

Hanggang sa muli aking palagi,
Ranalisa Salcedo signing off

-To be continued

Hay nako end of Boni na talaga sumuko na si Roni si Borj naman may babe na bat ba kasi di ka nagparamdam Borj pabalik balik ka naman pala nang pinas pero ni pagdalaw dimo nagawa.

Heads up the next part would be more on present na so this is where the part from prologue so kayo na bahala umintindi alam ko matatalino kayo Hahahaha 😘 Papunta na tayo sa exciting part. 😉