How Far You Can Go For Love

Chapter 21 - Heartaches

Roni's Pov

Sa pagdaan nang araw simula nang umalis si Borj lagi nalang ako nag mumukmuk sa kwarto buti nalang bakasyon ngayon at wala ako obligasyon pumasok at thankful din ako kila mommy at daddy at pati kay kuya na hindi nila ako kinukulit at hinahayaan lang nila ako. Araw araw pumunta yung barkada para damayan ako pero di ko sila kayang harapin, yung sakit na nararamdanan ko ngayon hindi ko ma explain para ako papatayin hindi ko alam ganito pala kasakit masaktan kung alam ko lang, I should guarded my heart ang sakit sa puso ang sakit magmahal minsan hihilingin ko nalang talaga na maging manhid pero sa kabila nang lahat nang sakit hindi ko pinagsisihan na mahalin si Borj at alam ko wala nang papantay sa kanya.

Ngayong araw napagpasyahan ko bumaba at mag luto nang makakain gaya nang dati kung ginagawa baka dito maibsan yung lungkot at pangungulila ko. Pagbaba ko na abutan ko yung barkada sa baba at bumati sa kanila, medyo na shock pa sila nakita ako.

"Hi guys dito pala kayo?"

"Sis, kamusta kana we miss you" - Jelai

"Namiss din kita sis, namiss ko kayo"

"Sis okay ka lang ba?" - Jelai

"Jelai yung bibig mo" - Myla

"What? nagtanong lang ako" - Jelai

"Okay lang ako sis Myla at Jelai okay lang ako, gusto niyo ba nang cookies mag babake ako?"

"Oo Roni gusto namin, gusto mo tulangan ka namin" - Tonsy

"Wag na Tonsy diyan lang kayo, kaya ko naman"

"Nga pala kuya san pala sila mommy and daddy?"

"Nasa restaurant Roni, may gusto ka bang ipabili?" - Kuya Yuan

"Wala naman kuya cge mag bake muna ako"

Habang nag babake ako di ko mapigilan isipin si Borj dati rati sila kuya nangungulit sakin kapag nag babake ako, sila yung taga kain nang mga bagong luto. Naramdaman ko na parang tutulo na luha ko winaglit ko yung thoughts at nag focus na lang sa ibabake ko ayaw ko ipakita sa mga barkada na sasaktan ako. Kailangan ko tatagan yung loob ko kailangan ko ipakita sa kanila na okay ako kasi nakikita ko na aapektuhan na sila at malapit na din pasukan ulit ayaw ko maka affect sa pag aaral ko yung narandaman ko kaya as much as possible ngayon palang kailangan ko nang e overcome to. Kailangan ko nang distraction at isa ang pagbabake ang alam kong makakatulong sakin.

Natapos na ako sa pagbabake at tinawag ko na sila at tinikman nila ang gawa ko at thank god na gustohan naman nila. Nakita ko sila nang eenjoy at nagkukulitan habang nag eenjoy sa cookies na gawa ko na alala ko naman si Borj kung nandito pa siya alam ko isa siya sa mga nangunguna nangungulit. Hindi ko mapigilan ma lungkot kaya nag pa alam na ko sa kanila na aakyat na uli ka. Walang umiimik tsaka tumango lang sila at umakyat na ako at nag kulong ulit sa kwarto.

Habang nag kukulong ako dito sa kwarto na isipan ko mag sulat sa blank na notebook, gusto ko isulat yung nararamdaman ko at gusto kong sabihin kay Borj para siyang diary kumbaga ang kaibahan lang sinusulat ko ang gusto ko sabihin kay Borj. Baka sa paraang ito maibsan yung sakit at lungkot.

Dear Borj,

Sa pagdaan na araw na wala ka di ko alam ang maramdaman ko. Gusto ko magalit sayo kasi nang iwan ka nang hindi nag papa alam samin o sakin ni letter hindi ka nag iwan akala ko ba ayaw mo na maging malungkot ako bat ngayon Ikaw yung nagiging rason bat malungkot ako, ang daya mo talaga kung kailan naman gusto ko aminin sayo na mahal din kita Jan kana naman naglaho na parang bola. Pero kahit pa ganon Borj di ko kayang magalit sayo, wag kang mag alala magiging okay ako para sayo. Alam ko kasi ayaw moko magiging malungkot ako pero sa ngayon Borj hayaan mo muna ako damdamin ang sakit na nararamdanan ngayon. Wag kang mag alala Borj hihintayin kita sa pagbabalik mo at sana sa pagbalik mo ako parin, aasa ako kahit impossible sa dami ba naman magaganda jan kayang kaya mo ko ipagpalit.

Ang iyong palagi,
Roni

-To be continued

Hays di ko kaya yung pa diary ni Roni ang lalim nang hugot, makapag hintay ka kaya Roni? What if di na bumalik si Borj maghihintay ka parin?