Cappuccino Kind Of Love | Claudia Santiago

Epilogue

Shit! Patay! Kulang na lamang ay takpan ni Milgray ang mukha sa labis na kahihiyan.

Nagpaalam sa kanila si Mrs. Abelardo. Naiwan silang dalawa ni Zuriel. Hindi siya makagalaw. Parang gusto niyang bumunghalit ng iyak. She really screwed up this time. Big time! At base sa pananahimik ng katabi niya, sigurado siyang pinipigil lamang nito ang sobrang galit. Para tuloy gusto niyang tumakbo at pagtaguan ito.

But she had to face him. May kasalanan siya. At hindi iyon simpleng kasalanan. At hindi rin iyon ang una na nag-ugat sa kawalan niya ng tiwala rito. Kailangan niyang harapin ang konsekwensiya ng kanyang ginawa.

“Zuriel...”

“Let’s go,” mahina ngunit mariing utos nito.

Halos tumakbo na siya para makaagapay lamang sa mabilis na paglakad nito. Salubong ang

mga kilay nito. Hndi ito umiimik. Hindi na niya pinansin pero nasaktan siya nang hindi siya

ipinagbukas nito ng pinto.

Hindi pa rin ito kumikibo hanggang makarating sila sa tapat ng Porta Vaga Mall. Agad

siyang bumaba nang makitang bumaba na ito.

Laking pasasalamat niya nang hindi datnan sa coffee shop ang tita niya. May kinuha lang

daw ito sandali sa bahay, ayon sa isa sa mga crew. Dumiretso siya sa private office. Sumunod

doon si Zuriel.

“What’s wrong with you, Gray?” galit na tanong nito nang maisara ang pinto.

“I’m so—”

“What? You’re sorry?” sarkastikong turan nito. “You’re sorry... again? You’ll promise to

trust me... again? You always say you trust me pero iba naman ang ipinapakita mo. If you could

recall, lahat ng misunderstandings natin, nag-ugat sa kawalan mo ng tiwala sa akin.”

Kitang-kita niya ang sakit at hinanakit sa mga mata nito. At siya ang may kagagawan niyon.

“Si Mrs. Abelardo,” patuloy nito, “kliyente namin iyon. Nagkasundo silang mag-asawa na

maghiwalay at mag-file ng annulment. Ipinapaayos niya ang mangyayaring hatian ng property.

At kaya kami doon sa restaurant na iyon nag-meet ay dahil may stall din siya sa mismong tapat

at hindi niya maiwan. At dahil alam kong wala kang tiwala sa akin, you can again ask your Tito

Gabriel.”

Hindi siya makaimik. Sinusurot siya ng kanyang budhi.

“What else do you want to know? Ah, may meeting nga pala ako sa isa na namang kliyente

sa Legarda Hotel. Mga alas-tres iyon ng hapon. Si Mrs. Garcia ang kliyente, baka mapadaan ka

uli ro’n. And after that, may kakatagpuin akong babae tulad ng madalas mong isipin. Tutal,

naniniwala ka namang kaya kitang lokohin...”

Hindi na niya napigilan, napaiyak na siya. Damang-dama niya ang mga pagkakamaling

nagawa niya.

“Pilit kong inunawa ang kalagayan mo, Gray. Pilit kong sinabi sa sarili ko na masakit ang

karanasang pinagdaanan mo. But for Christ’s sake, I am not Ralph. Hindi mo alam kung gaano

kasakit isiping at the back of your mind, inihahalintulad mo ako sa kanya. Na naniniwala kang