Cappuccino Kind Of Love | Claudia Santiago

15

nila sa pagkain.

Pagkatapos ng hapunan at kaunting kuwentuhan pa ay nagpaalam na rin si Zuriel. Inihatid

niya ito sa labas. Pagkasarang-pagkasara niya ng pinto ay agad siyang kinabig nito upang

gawaran muli ng isang makapugto-hiningang halik. “I love you, my lady,” pagkuwa’y saad

anito.

Yumakap siya nang buong higpit dito. “Natatakot ako, Zuriel,” mahinang sabi niya.

Inilayo siya nito sa katawan nito para matitigan siya. Bakit? Ano’ng ikinatatakot mo?”

“Paano kung... paano kung hindi tayo magtagal? Paano kung makahanap ka ng iba?”

Pinigil nito ang iba pa niyang sasabihin sa pamamagitan ng pagdikit ng hintuturo nito sa

kanyang bibig.

“Sshh... Please, baby, 'wag mong sabihin 'yan. Mahal kita. Nirerespeto kita. Trust me,

please. Do you trust me, Gray?” tanong nito.

Tumango siya.

“Gusto kong marinig,” hiling nito.

“Yes, I trust you,” sagot niya.

“And I trust you, too, baby. We’ll make this work.” Puno ng determinasyon at pangako ang

tinig nito.

Napangiti na siya. Muli siyang yumakap dito.

Ilang sandali ay nagpaalam na rin ito. “I have to go.”

Pinakawalan niya ito. “Ingat sa pagmamaneho. Tawagan mo ako kapag nasa bahay ka na,”

bilin niya rito.

“Opo. I’ll call you up when I get home.”

Tinungo nito ang gate. Tumalikod na rin siya para bumalik sa loob.

“Gray!”

Pumihit siya paharap. “What?”

“I love you, baby.”

She blew him a kiss.

MASAYA ang mga sumunod na araw para sa kanila ni Zuriel. Nalaman na rin ni Miles ang

relasyon nila. Pati na rin ng mga naging kaibigan niyang regular customers ng Gray’s. Tuwang-

tuwa rin ang magkasundo nang sina Mang Edgar at Lola Modesta.

Maayos na sana ang lahat kung hindi lang sa lumalaking takot na sa tuwina ay nasa dibdib

niya. Palaging pumapasok sa isip niyang baka dumating ang araw na ipagpalit siya ni Zuriel sa

ibang babae. Ma-late lang ito nang kaunti sa usapan nila ay napapraning na siya.

Laking pasasalamat niya at naging napakama-unawain ng kanyang nobyo. Madalas ay ito

ang nagpapasensiya sa mga tantrums niya na madalas ay nag-uugat sa pag-iisip niyang may

ibang babae sa buhay nito. Alam naman niyang wala, pero talagang hindi mawala sa isipan niya

ang ginawa ni Ralph sa kanya.

Tulad ng araw na iyon, mag-aalas-siyete na ay wala pa rin ito. Dati-rati, alas-sais pa lamang

ay naroon na ito hanggang sa magsara na ang coffee shop ng alas-otso.

Labinlimang minuto bago mag-alas-otso nang dumating ito. Hindi na maipinta ang mukha

niya. Akmang hahalikan siya nito pero iniiwas niya ang mukha.

Narinig niya ang pagbuntong-hininga nito. Umupo ito sa harap ng counter. Tatlo na lamang