Yeryüzündeki Canavarlar

23. Bölüm Aşk ve Acı

Selamm. Hoşgeldiniz efenim. Bölüme başladım ama ne yazacağımı unuttum. Muhtemelen aşağıda okuduğunuz bölümü yarın sabah yazacağım. Her neyse bölümün ithafına geçelim. Bölüm en yakın arkadaşım , kız kardeşim hatta kızım olarak gördüğüm @I_amCloudd a itafen. Seni her zaman kızım ve kız kardeşim olarak seveceğim. Bölüm sonunda görüşmek üzereeee💕

Bir hafta geçmişti. Koskoca bir hafta. Yaram iyileşmiş hatta kapanmıştı. Thomas ve Felix buraya alışmışlardı. Ekiplerin eğitimi iyi gidiyordu. Savaşa neredeyse hazırdık.

Victor hâlâ hatırlamıyordu. Son büyücünün kayıp kızını bulmalıydım. Nereden başlayacağımı bilmiyordum. Her şey inanılmaz karışıktı, zordu.

Sürekli onun yanındaydım, hâlâ bizim odamızdaydı. Bana ne söylerse söylesin inatla anılarımızı anlatıyordum. Hatırlamıyor ama bana alışıyordu. Odadan çıkmaması için yemeğini ben getiriyordum. Onu evcil hayvan gibi buraya bağlamaktan mutlu değildim.

Son zamanlarda hep olduğu gibi yine onun yanındaydım. Yatakta oturuyordu. Kelepçelerini yatağa sabitlemiştik, kalkamıyordu ama oturup yatabiliyordu.

Yatağın kenarına oturup yüzüne bakıyordum. Kırkıncı anımızı anlatmıştım ama hiçbir tepki yoktu.

Siyah saçları dağınıktı, dudakları çatlamıştı. Dudaklarını çok özlemiştim. Direkt her şeyi ile onu çok özlemiştim. Yanımdaydı ama beni sevmiyordu. Vardı ama ona dokunmama izin vermiyordu.

"Victor , sarılmama izin verirsen beni hatırlayacaksın. Birlikte uyuduğumuzda garip hissettin lütfen."

Sinirle nefesini verdi. "Sıkıldım bu hatırlama işinden. Bir şey unuttuğumu düşünüyorsanız son büyücünün kızına gidin. Zihnimdekini kaldırsın. Öyle bir şey olmadığı için yapamazsınız."

"Kim olduğunu biliyor musun? Lütfen söyle. Hem sen de dedin eğer bir şey yoksa büyü işe yaramaz. Varsa beni hatırlarsın. Hiç aşık olmak istemedin mi?"

"İstemedim Regina. Söylediklerini imkansız kılan kısım bu. Ben aşık olamam. Aşk ve acı aynı zihinde olamaz. "

"Aksini ispat edebilirim. Söyle lütfen."

"Karina Vatore."

İmkansız. İmkansız. İmkansız. Adam benimle dalga geçmek için kasıtlı koymuş olmalı. Annemin büyücü olma ihtimali yok. İmkansız.

"Ne dedin?"

"Karina Vatore. Sende bir Vatore'dun değil mi? Omzunu açar mısın?"

Anlamaz gözlerle ona bakmayı sürdürdüm.

"Omzun Regina. Omzunu aç. Bir şeye bakacağım. "

Omzumu açtım. Asaya benzer silik bir leke vardı. Bu doğum lekemin anlamı olması imkansızdı. Böyle mühürlerin açık ve net olduğunu sanıyordum. Benimkisi sadece bir tesadüftü.

"Son büyücünün kızı annen. Bu iz sizin soyunuzun izi. Sende iyice silikleşmiş. Deden öldüğünde büyü gücü yok olamayacak kadar fazlaydı. Aktarılmış olmalı. "