Yeryüzündeki Canavarlar

14. Bölüm Kıyamet Öncesi

EN SEVDİĞİM BÖLÜMLERE HOŞGELDİNİZZZZZ. 15. Bölüm için dört oy istiyorum. Artık yavaş yavaş büyüyoruz ve hak ettiğimizi düşünüyorum. Bölüm sonunda görüşmek üzere , iyi okumalarrr🤍🤍🤍

Sabah beni izleyen bir çift gri gözle uyandım. Gülümseyip ona doğru döndüm. Kıpırdandığım için karnım felaket acıdı. İstemeden de olsa yüzümü buruşturdum. Ne güzel başlamıştı sabah. Tüm dertlerimi kısa bir süreliğine unutmuştum ama onların bıraktıkları izler, buna bile engel oluyordu. İlk fırsatta hepsini yok edecektim.

Canım acıdığı için kendini biraz geri çekti. Benden çok daha beter durumdaydı ama beni düşünüyordu.

"Günaydın. " dedim , gülümseyerek.

"Günaydın küçük kız." dedi. Küçük Kız hitabının hoşuma gittiğini ne ara anlamıştı. Mei merkezini yıkan bana küçük kız diyordu.

Çok geçmeden kahvaltı geldi. Yatakta doğrulup yan yana oturduk. Victor kahvaltısına başlamıştı. Ben ise önümdeki yiyecekler ile bakışıyordum. Enerjiye ve besine çok ihtiyacım vardı. Son günlerde orada verdikleri serumlar ile ayakta kalıyordum. Binayı yıkarken gücümün büyük bir kısmını kullandığım için de bitkindim. Bütün bunlara rağmen bir türlü yiyemiyordum.

Victor fark edince kaşlarını çattı , bana döndü ," Neden yemiyorsun?" dedi. Victor yine o duygusuz maskesini takmıştı. Neden sürekli beni düşünüyordu? Biz bütün o olayları birlikte yaşamadık mı? O da işkence gördü , daha beter gördü ama hâlâ konumuz benim yemeğimdi.

"Aç değilim. Ayrıca artık kendini düşün. Herhangi birinin beni düşünmesini istemiyorum." dedim. Elimden geldiğince stabil konuştum.

Kaşlarını, mümkünmüş gibi ,daha fazla çattı. "Sen iyice benim küçük kızım oldun. Ben yedireceğim." dedi. Yok artık! Neredeyse yirmi yaşındaydım. Ayrıca kendini düşün kısmını atlamıştı.

İtiraz etmek için ağzımı açtığım sırada , ballı kaymaklı ekmeği ağzıma tıkıştırdı.

Tam ona dönüp kızacaktım ki o stabil hâlinden , alaycı çocuk haline geçiş yapmıştı. Ona böyle zamanlarda kızamıyordum , 190 boyuna rağmen saçlarını karıştırmak istiyordum.

Lokmamı yuttum. Yenisini hazırlıyordu, elinden alıp "Tamam , tamam kendim yiyorum. Yeterki kendi kahvaltını yap." dedim.

Bana karşı kazanmanın sevinci ile kahvaltısını yaptı.

Tabağımdaki her şeyi yemiştim. Midem aşırı bulanıyordu. Ben kahvaltılıkları sevmezdim genel olarak. Üzerine hastane kahvaltısı olması eklenince , iyice geriliyordum.

Doktor ziyarete geldi , "Bir kaç gün daha kalsanız iyi olur. Dinlenmişsiniz ama yaralarınız ağır." dedi.

Victor ," Bizim bugün gitmemiz gerekiyor. Çıkış işlemlerini yapın , faturayı Victoria VanBearle adına gönderin. " dedi.

Doktor itiraz edecekti ki bir çift gri göz ve bir çift yeşil göz onu susturdu.

Onaylamak zorunda kaldı. Çıkış işlemlerini halletmek için gitti.