Devrim (+18)

Devrim B7 -|Güç Devinimi|

Göz devirdim.

"O zaman öyle söylemelisin Atalay, bana vahiy gelmiyor, düşüncelerini okuyabilmem için."

"Bu hazır cevaplığın, umarım seni çok belaya sokmuyordur."

Dudaklarım yukarı kıvrıldı, üzgünüm Atalay ama belanın ta kendisi zaten bendim.

Ama onun bunu şu an bilmesine gerek yoktu. Aklıma gelen şey ile, kafama takılan soruyu sormaya karar verdim. Çünkü bunu söylemişti önce.

"Önce test yaptırmayacak mısın? Ölüm raporlarından önce, sonuçta ne kadar iyi bir hafızaya sahip olmam senin için önemli bir kriter."

Birkaç saniye sessizleştikten sonra konuşmaya başladı.

"Maharetlerini yarınki toplantıda yap, bizim kaybedecek zamanımız yok Karaer."

Kaşlarım çatılsa da bu sefer sustum. Dedim ya, bu adamın zihninden neler geçtiği tartışılırdı.

Ve ben zihin okuyucusu değildim.

Belki yarım saat, daha fazla da olabilir bilmiyorum, bu adamın büyük mal varlığını ele veren adamın evinde durmuştuk.

Bu planı yaptığımda, defalarca kez buraya gelip, kiralık daire tutarak burayı izlemiştim.

Aslında bu adam bilmiyordu ama bu adamın tüm hayatına hakimdim. Zümrüt bana ne kadar olanak sağladı ise, hepsini kullanarak, bu adama harcamıştım.

Bu adamı takıntı haline getirip, baş düşman köşesine koymuştum hatta.

Arabayı, hep dışarıdan izlediğim eve doğru sürdüğünde yavaş yavaş her tarafı incelemeye başladım.

Oldukça yoğun olan, bir sürü koruma karşıladı bizi. Zenginlerin teatral güç gösterisi.

Hep kendini önemli hissetmek için, bu durumu yaparlardı.

Arabayı park yerine durdurup, indi. Ben de arkasından indim.

Bu gece, asla planlamadığım şeyler oluyordu. Kendi akışında ilerlediği için de asla müdahale edemiyordum.

Kapıyı kendi elindeki anahtar ile açtığında dudaklarım yukarı kıvrıldı.

Hani bu adama hasat, sahte sarışın hizmetçi ordusu?

Ah, hadi ama böyle olmaz mıydı hep?

Devrim'in iri cüssesinden bir şey göremiyordum. Gerçi karanlık olduğu için dışarıyı da göremezdim keza. Yapay ışıklar açıldığında, birkaç sefer gözlerimi kırpıştırarak gözlerimi ışığa alıştırdım.

Ardından Devrim'i takip etmeye başladım. Gözlerimi de etrafta gezdiriyordum.

Dışarının haşmetine göre içerisi oldukça spor kalıyordu.

"Neyse, zevkin mafyalığın kadar kötü değilmiş."

Laf dalaşıma gram karşılık vermeyince göz devirme ile karışık sırtı ile bakıştık. Zaten cevap versin diye de dememiştim. Mafyalığının berbat olduğunu yüzüne vurmak istemiştim sadece.