Κεφάλαιο 5

439 54 7
                                    

Καλ.

Η Δευτέρα περνά με μια βραδύτητα που με κυριεύει και περνάω τουλάχιστον δύο ώρες πληκτρολογώντας ασταμάτητα στο λάπτοπ, για να αποσπάσω την προσοχή μου.

Η αλήθεια είναι ότι η κουβέντα με τον Ντόριαν με έχει αγχώσει σε επίπεδα που δεν μπορώ να εξηγήσω και έχω ήδη πιει τρία φλιτζάνια καφέ και γράψει δύο ιστορίες, που είναι χάλια. Δεν τους αξίζει καν να ανέβουν στο μπλοκ.

Εξετάζω τα σχόλια, τα μηνύματα και αγνοώ την ανησυχία που μου δημιουργείται το να βλέπω αποκλεισμένο το όνομα χρήστη του καθηγητή. Σκέφτομαι την ιδέα της άρσης του περιορισμού, αλλά δεν ξέρω αν είναι καλύτερο. Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε λίγο περισσότερο πριν εμβαθύνουμε σε άλλες συζητήσεις στο μπλοκ ή σε οποιαδήποτε άλλη πλατφόρμα.

Γύρω στις οκτώ το βράδυ, κάνω ένα ντους, περνάω λίγα λεπτά κάτω από το ζεστό νερό και μετά ετοιμάζομαι λίγο και φοράω μαύρο τζιν, ένα κοντομάνικο λευκό πουκάμισο με κουμπιά και βάζω λίγο μακιγιάζ.

Όταν είμαι έτοιμη, βάζω μερικά πράγματα στην τσάντα μου και βγαίνω από το κτίριο μου μουρμουρίζοντας ένα τραγούδι. Οδηγώ με τη νευρικότητα να με έχει κυριεύσει και όταν φτάνω στο Lust, παρατηρώ ότι έχει πολύ κόσμο.

Δεν υπάρχει κανείς στην πόρτα και μπαίνω κατευθείαν μέσα, και παραλίγο να συγκρουστώ με τον ιδιοκτήτη.

«Καλ», με κοιτάζει με κάποια έκπληξη και υποθέτω ότι ο καθηγητής του μίλησε.

«Γεια σου, Ντέμιαν».

«Πώς είσαι;»

«Πολύ καλά», τον κοιτάζω για λίγα δευτερόλεπτα και παρατηρώ τη διστακτική χειρονομία του. «Υποθέτω ότι ξέρεις τι έγινε το Σάββατο».

Γνέφει καταφατικά.

«Η δουλειά μου είναι να ξέρω».

«Δεν είμαι εδώ για να ακυρώσω τη συνδρομή μου ή να δημιουργήσω οποιοδήποτε πρόβλημα», σπεύδω να διευκρινίσω.

«Το ξέρω», μου χαρίζει ένα ελαφρύ χαμόγελο. «Ο Ντόριαν είναι στο μπαρ και σε περιμένει. Θυμάσααι πώς να πας εκεί;».Όταν λέω ναι, μου χαμογελάει. Υπέροχα. Τα λέμε σύντομα».

«Τα λέμε αργότερα».

Τον βλέπω να φεύγει από το κλαμπ και μου παίρνει λίγα δευτερόλεπτα για να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου και να περπατήσω στο διάδρομο που οδηγεί στη μεγάλη αίθουσα του μπαρ.

Μπορώ να ξεχωρίσω τέλεια την ανδρική φιγούρα από αυτό που ήταν μυστήριο μέχρι το Σάββατο και πλησιάζω, αποφασισμένη να μην με τρομοκρατήσει η παρουσία του ή η κατάσταση.

Αγκάθια (Lust #3)Where stories live. Discover now