Het Geheim van de Prins

18

Zes jaar waren verstreken sinds Alexander zijn eerste stap had gezet op het lange pad van zijn herstel. Nu, op 25-jarige leeftijd, had hij enorme vooruitgang geboekt. Hij was net zo snel als hij vroeger was en zijn vastberadenheid kende geen grenzen.Maar ondanks zijn prestaties op het gebied van herstel, waren er nog steeds dagen waarop zijn lichaam hem in de steek liet. Soms, na een hele dag lopen, werden zijn benen zwak en verloor hij zijn kracht, waardoor hij weer afhankelijk was van zijn rolstoel. Het voelde alsof hij weer terug was bij af, zoals het was geweest zes jaar geleden. Deze episodes konden soms een dag duren, maar soms ook wel tien dagen.Ondanks deze terugvallen bleef Alexander vastberaden en veerkrachtig. Hij accepteerde dat zijn herstel een langdurig proces was, met ups en downs. Maar er was één aspect van zijn leven dat nooit leek te veranderen: zijn status als vrijgezel.Hoewel hij in zijn jeugdige jaren had gedroomd van liefde en gezin, had zijn toewijding aan zijn herstel en zijn koninkrijk hem weinig tijd gelaten voor romantiek. En hoewel hij soms verlangde naar gezelschap en genegenheid, wist hij dat zijn prioriteiten elders lagen.Maar hoezeer hij ook zijn dromen van liefde en gezin op de achtergrond had gezet, er was een deel van Alexander dat bleef hopen. Hij geloofde nog steeds in de kracht van liefde om zelfs de grootste uitdagingen te overwinnen, en hij wist dat zijn tijd zou komen.Terwijl hij zijn weg vervolgde, met moed en vastberadenheid, wist Alexander dat hij alles kon bereiken wat hij maar wilde, zolang hij maar bleef geloven in zichzelf en zijn kracht om te genezen. En misschien, ergens langs de weg, zou hij ook de liefde vinden die hij altijd had gezocht. Want hoewel zijn reis misschien lang en moeilijk was geweest, was hij vastbesloten om door te gaan, met hoop en vastberadenheid, tot hij zijn doel had bereikt en zijn koninkrijk had geleid naar een toekomst van vrede en voorspoed.