HE Who Saw the Deep

Chapter 16

We entered the venue together. Our names were announced as we walked through the red carpet. He's dashingly beautiful, he even stood out in the crowd.

Kinakabahan ako dahil lahat nakatitig sa amin pero nilingon niya ako at sa hindi ko matinong rason ay kumalma ako.

We danced with our partners first. Then we have the freedom to choose who we'll be dancing next, o kung sasayaw pa ba kami o hindi na.

"Pwede kitang maisayaw, Reenah?" That's Gavin on his unusual formal suit and fixed hair. He extended his arms and waited for my hand to accept his invitation.

Isa siya sa mapagbiro at seryosong lalaki sa classroom na hindi mo gugustuhing mainis saiyo. But he's very friendly and smiley despite his weird reputation of flirting with girls.

"Eryna bro, nakiki-Reenah ka naman diyan, hindi kayo close." Masungit na singit ni Eron sa tabi ko.

I looked at Eron who's now sipping wine on his wine glass. Sasawayin ko sana siya pero nag-iwas na siya ng tingin. Tinawanan nalang siya ng kaibigan at iilan naming kasama.

"Yes, we can dance." Pagsang-ayon ko at iniwan si Eron sa lamesa.

Like what I was expecting. The senior's ball is very tiring. Halos buong dalawang oras akong sumasayaw. Hindi ko naman inakalang may susunod pa palang mag-aaya bukod kay Gavin.

Si Eron naman ay inaaya ng iilang babaeng may crush sa kanya pero hindi yata napapaunlakan kaya sa table nalang sila nakikipag-usap.

"Andaming lalaki ang gustong isayaw ka, marami na rin ang naisayaw ka. You're not tired yet?" He asked after I sat down on the bench outside of the venue.

"Pagod na," Masakit ang paa ko at mukhang magkakasugat pa yata iyon.

Sandali kaming natahimik. Binalingan ko siya, he's looking up ahead. Nakamasid sa tahimik na maliwanag na buwan at kumikinang na mga bituin sa madilim na kalangitan.

"Hindi ka nakipagsayaw?" I asked which he just shook his head on.

I confusedly watched him when kneeled in front of me and reached for my feet. Ang kaliwang tuhod niya ay nakaluhod, ang kanan naman ay nakafold lang para ilagay doon ang paa ko.

Hindi ko alam kung saan siya nakahanap ng band aid para ilagay sa likod ng paa ko. He carefully placed it on the other feet as well.

Tumingala siya sa akin. Maamo ang mga mata at may maliit na ngiti sa labi.

He slowly stood and extended his hands for me to accept. Dahan-dahan kong pinatong ang kamay sa kamay niyang naghihintay na hawakan ko kahit hindi ko naman alam kung anong gusto niyang gawin.

"Let's dance." Which I find ridiculous.

"Naisayaw mo na ako kanina, ah?" I confusedly asked.

Tumango siya ngayon abala sa paglagay ng kanang kamay ko sa kaliwang balikat niya. Hindi niya inalis ang kaliwang kamay niya sa pagkakahawak sa kamay ko.

Tumitig siya sa akin. "Gusto ko ako ang una at huli mong sayaw."

The place we were at is dim. Hindi masyadong madilim at maliwanag. Pero dahil sa maliwanag na buwan ay kitang-kita ko ang kinang ng mata at ngiti sa labi niya.

Hindi ko na napigilan ang unti-unting pagsilay din ng malapad na ngiti. I may not say it but I like this side of him. I like it when he's clingy and express what he thinks about. I like how he wants me to know whatever he's thinking of.

He guided my hands to the right places.

With the silence of the surroundings and only the crickets and insects noise, we danced at the beat of nothing but our hearts.