"Huh, héll no! Uuwi na ako!" tangkang tatayo ako at nag pupumilit akong lumabas na nang hospital pero si Avery at Jia, sinabing kailangan ako panagutan ni Caleb, linték na 'yan paano siya magiging tatay nang anak ko eh taràntàdo yun, malay ko ba baka multuhin ako nang fiance niya baka sabihin pa sa panaginip ko, pinàtay ko nanga siya, inagaw ko pa ang Boyfriend niya.

Ilang oras rin ang asaran namin nila Avery and Jia, kasabay nang pag labas nila para bayaran ang bills ko ay siya namang pag pasok muli ni Caleb. Umupo ito sa harapan ko, walang reaksyon ang bawa't silip na ti-tig ko sakanya. Ilang minuto akong nag hintay na makabalik ang dalawa.

Hindi nag tagal ay naramdaman ko na may nag vibrate sa phone ko. Avery messaged me.

ChasyAvy:
Gosh, Calista. Caleb already paid your bills

Caliesolstice:
paki ko. Kaya ko rin bayaran 'yung bills ko.

ChasyAvy:
Your attitude, girl. By the way uuwi na kami ni Jia, may need pa kaming gawin. Pero kapag may nangyaring masama sa'yo, tawagan mo ka agad ako.

Napairap ako sa huling message ni Avy sakin, I turned off my phone and looked at Caleb again, who was busy reading.

Huminga muna ako nang malalim at tinignan siya. Ang kayumangging mga mata niya. Ang bawa't pag hinga niya.

"Gusto ko na umuwi, sinabi ko naman 'diba, ayoko nang makita ka!" irap ko sakanya

His eyebrow raised at my words, he crossed his arms once more as he stared at me.

"You think I'm going to let you go back home now that I know you're pregnant with my child? Don't be ridiculous." He scoffed, as if he couldn't believe my audacity to suggest such a thing.

"Sa bahay...Ko, ikaw ti-tira" mahinang sambit niya, hindi ako pinag ma-masdan, tila ba ang kausap niya ay isang pahina nang libro

"Ang kulit mo!" sigaw ko.

"It's true, Calista. You're going to stay with me until you give birth to my child." he wasn't smiling. There was no mocking or teasing in his tone. He was being completely serious. He wanted me to stay with him!

"Ayoko, hindi mo anak to tigilan mo'ko, umalis kana" pag ta-taboy ko sakanya

"This is our child, it's half mine." Caleb said with a coldness in his voice. He didn't like having to be serious, especially not with me.

"Whether you like it or not, this child will be mine. And I'm not gonna let you keep him or her from me." dagdag pa niya.

Nang iinis talaga 'to.

"Doc!" Biglang pumasok 'yung doctor, sa tingin ko makakauwi na ako. Sawakas ayoko na makita si Caleb. Sinusumpa ko siya

I looked up at the doctor, desperate for help to be rid of Caleb. His presence was an annoyance, nothing more.

"Miss Harrison, maari na po kayong umuwi nang baby niyo, wag nalang mag pa ka stress, ah?" The doctor said me directly.

Napabalikwas ako nang tayo, "Puwede kanang umalis, Caleb" singhal ko.

"Calista. Wala ka nang magagawa." Caleb spoke sternly as he crossed the room towards me

"This is our child. You can protest and pout all you like, but it won't change anything. That child is mine too." He leaned down to look in my eyes, his expression softening a little. He was clearly eager to claim his child as his own.

Kinuha ko ang bag ko para ayusin pero kinuha ito ni Caleb, nang aasar ba talaga siya. Baka mamaya kapag mag kasama kami magulat nalang ang mga kamag anak ko bangkay na ako.

"Ako na" He smirked ,as he took my bag from me.

"Hoy, buntis lang ako pero hindi ako lumpo, lubayan mo'ko ihahampas ko sa'yo itong bag ko" inis na sabi ko tangkang ihahampas ang bag ko sakanya

"Go ahead. Try." Caleb smirked, and it was clear from his expression that he was eager to have an excuse to "punish" me for my "childish behaviour".

He took a half step towards me as if he was inviting me to make good on my threat. But he wanted me to be the one to throw a punch first.

Binangga ko ito at lumabas nang hospital. "Sa hotel ako mag s-stay, ayoko sa bahay mo. Malay ko ba na maligno ka!"

"Really? You think you can just walk out of here and stay in a hotel by yourself?" Caleb laughed.

"What if something happens? Or you need medical attention? Where will our baby be then?" Caleb countered, his tone taking on a false caring. But I knew Caleb was just enjoying having me in his grasp again.

"Hindi ko naman sinabing panagutan mo'ko, ayos na ako maging single mom kesa naman makasama ko 'yung lalaking halos mapatay na ako, damn it"

"Ah, yes. Because you'll do a wonderful job of raising our child all by yourself, just like a single mom, that you wanted." He leaned forward to get into my personal space, looking down at me as he spoke.

"Who's even going to want you now? You're pregnant with my child. Who's going to want to raise my leftovers?"

"Leftovers? Ako? tangina ka!" sigaw ko habang dinuduro siya.

"Yeah, leftovers! That's all you are to me now. Just a pregnant whore. Babaeng basura. Pasalamat kanga pananagutan ko pa 'yang bata." Caleb yelled back.

The people in the hallway looked up as they heard the sound of our voices. Their eyes were wide.

Parang nag uunahan ang mga luha ko na dumadampi sa pisngi ko. Caleb saw my tears beginning to fall, and he smirked.

"Go ahead, cry. Cry like the pregnant slut you are." Caleb taunted, raising his voice as he leaned in even closer.

"Sige! Sasama ako sa'yo, ti-tira ako sa putanginang bahay mo!" sigaw ko pabalik.

Villanueva Series #2: Love's Fatal TwistWhere stories live. Discover now