Kuru bir Göldeki Aşk Mektubu

-1-

Kuru toprağın çatlamış yüzeyinde, yıllar boyu susuzluktan inleyen gölün kenarında, eski bir şişenin içinde saklı kalan bir aşk mektubu vardı. Oliver, her gün bu gölün kenarına gelir ve o şişeyi kontrol ederdi. Bu kez, şişenin içindeki kağıdı çıkarıp gözlerini dikkatlice mektuba dikti.

Kağıdın üzerinde, solmuş mürekkeple yazılmış şiirsel kelimeler dans ediyordu. Laila'nın duyguları, sanki kağıda hapsedilmiş bir melodi gibiydi. Oliver, bu dizeleri okuduğunda, zamanın durduğunu hissetti ve dünyanın sesi birden kesildi.

Sevgilim...

Gözlerinden kalbine kadar bir sıcaklık yayılan bu sözler, Oliver'ın iç dünyasını sarıp sarmalıyordu. Laila'nın aşkı, derin bir melankoli ve tutkuyla işlenmişti. Her dize, Oliver'ın ruhunu titretirken, her kelime, içindeki karanlıkla başa çıkmasına yardımcı oluyordu.

Gözlerin bir yıldız gibi parlıyor,

Kalbinin ritmi,

 benimle ahenk buluyor.

Sensiz geçen her an,

 bir ömür gibi uzun,

Sevgilim, sensiz var olmak sonsuz bir ölüm.

Bu dizeler, Oliver'ın içindeki fırtınayı yatıştırmıyor, tersine, daha da kuvvetlendiriyordu. Laila'nın aşkı, sanki onun ruhunu kemiren bir ateş gibi yanıyordu. Her sözcük, derin bir acı ve özlemle dolu, bir aşkın anısını taşıyordu.

Rüzgarın esintisi,

 senin nefesin gibidir,

Gökyüzündeki yıldızlar,

 senin gözlerindir.

Gecenin sessizliğinde,

 yalnızca senin sesin duyulur,

Sevgilim, seninle var olmak,

 her şeye bedeldir.

Bu dizeler, Oliver'ın içinde yeni bir umut doğuruyor, ancak aynı zamanda onun acısını daha da derinleştiriyordu. Laila'nın aşkı, Oliver'ın ruhunda bir yara gibi kanıyordu, ancak aynı zamanda onun için bir kurtuluş gibi parlıyordu.

Oliver, kağıdı dikkatlice katlayıp cebine koydu. Laila'nın aşkı, onun içinde sonsuza kadar yaşayacak bir iz bırakmıştı. Artık, bu esrarengiz aşkın peşinden gitmek için hazırdı.

Gecenin karanlığında, Oliver yine gölün kenarında dolaşıyordu. Gözleri, kaybolmuş aşkın izlerini arıyordu. Ansızın, bir gizem sisi kapladı etrafını. Rüyasında olduğunu fark etmeden, birdenbire kendini uçsuz bucaksız bir ormanda buldu. Karanlık ağaçlar, ona ilerlemesini engellemeye çalışıyordu. Ancak, bir ışık parıltısı gözlerini alıkoymuştu.

Oliver, o ışık parıltısının peşinden ilerledi ve derin ormanın içinde bir açıklık keşfetti. Orada, masmavi bir gökyüzü ve yıldızlarla süslü bir manzara onu karşıladı. Ancak, en dikkat çekici olanı, gökyüzünde parlayan bir yıldız gibiydi, onun varlığından haberdar olmadan, Laila belirdi.

Laila'nın figürü, gökyüzündeki yıldızlarla bütünleşmiş gibiydi. Oliver, onun etrafında dans eden bu ışık halesini hayranlıkla izledi. Laila, ona doğru uzandı, uzanırken büyülü bir rüzgar esti ve saçları onun etrafında dans etti. Oliver, onun yüzündeki huzuru, içindeki karanlığı dağıtmak için yeterli olduğunu hissetti.

"Laila..." diye fısıldadı Oliver, sesi hüzün ve özlemle doluydu.

Laila, onun adını duyduğunda gülümsedi ve sesi melodik bir ezgiyle konuştu. "Oliver, ben buradayım. Her zaman seninleyim."

Oliver, onun sesini duyduğunda kalbi hızla çarpmaya başladı. Laila'nın kokusu, rüyanın içine yayıldı ve Oliver'ın duygularını sarıp sarmaladı. Ancak, ne olursa olsun, onun yüzünü hatırlamıyordu. Sadece sesini, kokusunu ve dokunuşunu hatırlıyordu.

Laila, yaklaştı ve elini Oliver'ın yanağına dokundurdu. Parıltılı gözleriyle ona baktı ve şefkatle konuştu. "Oliver, beni hatırla. Ben senin yanındayım ve seninle her zaman birlikte olacağım."

Bu sözler, Oliver'ın kulaklarında yankılandı ve rüyadan uyandığında da kulağında çınladı. Panik içinde gözlerini açtı, yatağında ter içinde kalmıştı. Laila'nın sesi, kokusu ve dokunuşu hala etkisi altındaydı. Ancak, onun yüzünü hatırlamıyordu.

Bu olay, Oliver'ın içinde bir fırtına koparıyordu. Gece boyunca, rüyasında gördüğü Laila'nın varlığı ve onunla ilgili hissettiği duygular, onu adeta deli ediyordu. Aklı, gerçeklikle rüya arasında gidip geliyordu ve bu belirsizlik onu çıldırtıyordu. Oliver, karanlıkta tek başına kaldığından, içindeki karmaşayla başa çıkmakta zorlanıyordu.