Villanueva Series #2: Love's Fatal Twist

CHAPTER 4

"Oo, ayos lang ako"

Ako muna 'yung andito, huh? alam muna may baby na si Avy.

Naiintindihan ko naman 'yun no, ayos lang talaga ako

"It's okay, cry lang ka lang maiintindihan ko.."

"May trabaho kapa sa club, later 'dapat hindi mo sinasayang 'yung oras mo sakin."

"Hmm, tampo agad eh. Ikaw talaga tara nanga hug kita so you stop crying na!"

Jia immediately hugged me, holding my hair, And trying to comfort me. Among us friends, I feel like I'm always the one with more problems.

"What's your plan naba?" She asked.

"I don't know, alam ko na hindi ako titigilan ni Caleb, but I need to face my problem."

I chose to face my problems rather than run away from them. Jia stayed at the hotel for a while, and she somehow manages to calm the pain I feel every time I think about what happened.

The following days were filled with a whirlwind of emotions and decisions. I knew that in order to move forward, I had to make some changes in my life. With Jia's unwavering support, I began to take the necessary steps towards a brighter future.

During this process, I also focused on self-care and personal growth. I started attending therapy sessions to help me process my emotions and heal from this d*mn experiences. Jia accompanied me to these sessions, providing a comforting presence and reminding me that it's okay to prioritize my mental well-being.

"CALISTA" maingay na ani nito, pakiramdam ko ay ginigising ako nang nanay ko.

"Hmm..." Ito naman natutulog pa 'yung tao eh, gising nang gising.

"Alis nako girl, may work pa ako sa supermarket eh" Sabi ni Jia sabay talukbong nang kumot sa muka ko.

Uhhm, nuba 'to mag papaalam nalang mang gugulo pa

"Bye na ah, call me kapag may nangyaring masama, kain ka sa tamang oras! huh?"

Sigaw nito, kasabay non ang pag sarado nito ng pinto "Nawala tuloy antok ko" wika ko sabay kusot nang mata.

Binuksan ko ang bintana, ang taas ng sinag ng araw, naisipan ko na bumisita sa charity na sinusoportahan ko, ang mga batang may cancer, tuwing sunday binibista ko ang mga bata, ano akala nila sakin demonyo at walang awa, mabait kaya ako...

Ginagawa ko 'to hindi 'dahil gusto ko na sumikat at lumakas ang pangalan ko, ginagawa ko to dahil napa mahal na saakin 'yung mga bata.

Nag taxi lang ako papunta 'don, hindi pa man ako nakakapasok sa loob, sinalubong na ako nang mga bata, nag sisigawan at puno nang kasiyahan ang muka nang mga 'to, may hawak silang papel ito siguro 'yung thankyou letters nila, umakyat kami sa may taas kung saan lagi kaming nag uusap nang mga bata.

"Welcome po ate ganda" sigaw nila sakin, sabay abot nila sakin ng papel.

"Sweet niyo naman, para sakin talaga 'to?"

"Opo" sabay-sabay nilang sabi sakin.

Unti-unti na nawawala ang sakit at pag dudusa ko, para bang naglalaho kapag kausap ko sila.

"Ate ganda, natatandaan mo pa rin po ba si kuya Cael, ate sakto po kasi binisita niya rin po kami"

"Ah...'yung lagi niyong kinukwento sakin, nice makikilala ko na siya"

"Ate ambait niya po mag kasing bait niyo po, kaso si ate Krisel hindi na pumupunta 'dito, nakaka sad nga po eh lagi sila dating mag kasama, ngayon hindi na po" malungkot na saad nito, kaya niyakap ko ito para sabihing okay lang 'yon.