Bedenim acı içinde kıvranırken,gözüme gelen sokak lambası gözümü kamaştırıyordu ardından gözümün karanlığa gömülmesi çok uzun sürmemişti.
Yazardan'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
O gece aselin hayatı tamamen altüst olmuştu, bu bir kazaydı, motor kazası.Bir anda herşeyi elinden kayıp gitmişti.İşte insan hayatının mahvolması bu kadar kolay,ve basitti.
Nerden bilebilirdi ki?
Hep arkasında duran onu koruyup kollayan abisini, ve onu canından seven annesini, göremeyeceğini.
Nerden bilebilirdi ki?
gizeme verdiği o sözü tutamayacağını
O gece Asel'i hastaneye biri bırakmıştı,kim olduğu bilinmiyordu.Üzerinde hiçbir eşya yoktu bu nedenle aselin kimliğini belirleyememişlerdi.Asel tam 3 ay boyunca komada kalmıştı üstelik, artık eski hayatına dair hiçbirşeyi hatırlamayacaktı.Bu altüst kelimesinin sadece bir başlangıcıydı.
Asel' 2 Haziran 2017,
Gözlerimi aralamaya çalıştığımda her yer bulanıktı, ben ne olduğunu anlamaya çalışırken yanı başımda olan biri, heyecanla
"hasta kendine geliyor, gözlerini açtı"
dediğini duymuştum. Ardından gözüme ışık tutan doktor,ben kalkmaya çalıştığımda durdurup
"bilinciniz yerine geliyor hareket etmeyin sizi muayene etmem gerekiyor"
Doktor müdahale edip muayene ettikten sonra,
"sonunda uyandınız Açelya hanım "
Açelya mı?
Benim adım Açelya mıydı?
Çok ilginç ama evet ilk defa duyuyordum. Birkaç soru sormaya başladı, Ama ben sorduğu soruları cevapsız bırakmıştım. Çünkü hiçbirşeyi hatırlamıyordum kendimi zorlamaya çalışsamda,Sanki bir telefonu resetlemiş ve kaybolan herşeyi geri almaya çalışmak gibiydi.Sonunda ağzımdan iki kelam laf anca çıkabildi
"Neden bu haldeyim ben?"
diyebildim, sesim kesik ve zorla çıkmıştı İnce orta yaşlı olan doktor konuşmaya başladı
"Geçirdiğiniz bir kaza sonucu bir süredir komadaydınız" ağzım açık bir şekilde,
"Ne kadar süredir?"
Diye sordum hemen
"bu uzun bir süre tam olarak 3 aydır komadaydınız"
Ne yani benim hayatımdan tam olarak 3 ay mı eksilmişti dile kolay 3 AY Bunca zaman Allah bilir neler neler olmuştu.
Doktorun söylediği her yeni şey beni şoka sokarken tekrar konuştu
"3 ay önce yaşadığınız motor kazası nedeniyle ağır yaralı bir şekilde hastaneye kaldırıldınız,bunun sonucunda beyniniz ciddi bir hasar aldı hiçbirşey hatırlamamanız burdan kaynaklanıyor yani, bu bir hafıza kaybı."
Buda yeni bir şoka uğrattı Olanlara inanmak güçtü bir sabah uyanıyorsunuz ve belleğinizde ki herşey sıfırlanmış bir şekilde gözlerinizi hastanede açıyorsunuz. Şimdi ben hiçbirşeyi hatırlamayacak mıyım artık? Değişik duygular içerisindeydim beynimde ki saçma sorulara cevap bulmaya çalışıyordum
Daha öncesinde nasıl bir hayatım vardı? Ve en önemlisi
Bunu bana yapan kimdi?
Bunları bilmemek beni sinir ediyordu Doktor çıkmadan önce
"Ailenize haber verdik birazdan buraya geleceklerdir, dinlenmeniz gerekiyor Geçmiş olsun."
Diyerek çıktı.
Aile mi?
İyide ben kimseyi hatırlamıyordum ki tepkileri ne olacak diye kafayı yerken tüm bu saçmalıkların bir rüya olmasını dileyip uykuya dalmıştım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~ Tüm bu garip olaylardan sonra uyuyakaldığım uykudan uyandım. Gözümü araladığımda irkildim. Yanı başımda beni izleyen kahverengi gözlü sarı saçları omzuna kadar gelen orta yaşlı bir kadın vardı,
"Mehmet uyandı'
Dedi heyecanla ben garip bir şekilde onlara bakarken
"şşey siz kimsiniz"
Kadın şefkat ve hüzünle karışık bir ifade ile
"Kızım ben senin annenim"
Gülümsedi ben ne diyeceğimi bilmiyordum. Mehmet denilen adamında babam olduğunu öğrendim oda,
"Kızım sonunda uyandın"
Dediğinde yüzüme zoraki bir gülümseme yerleştirdim Annem babam olsalar bile onları ilk defa görüyordum sonuçta hafıza kaybından dolayı onlara dair birşey hatırlamıyordum.
" Bizi hatırlamıyorsun dimi kızım doktor hafıza kaybı yaşadığını söylüyor merak etme herşey yoluna girecek"
Başımı iki yana sallayıp
" Evet hiç birşey hatırlamıyorum ne yazık ki sizi de"
İkiside hüzünle birbirine bakarak bana sarıldılar. Ben garip davranıyordum ama elimde değildi benim için birer yabancılardı sanki.
