Hoofdstuk 7

1 0 0
                                    


River voelde een knoop in zijn maag toen hij terugdacht aan de kus met Storm. Zijn gedachten waren een warboel van emoties - opwinding, verwarring, maar ook een groeiend gevoel van schuld. Hij wist dat hij zichzelf had laten meeslepen door de spanning van het moment, maar nu de realiteit tot hem doordrong, besefte hij de mogelijke consequenties van zijn acties.Hij zat in zijn auto, zijn handen trilden aan het stuur terwijl hij probeerde zijn gedachten te ordenen. Zijn vader's woorden echoden door zijn hoofd, een constante herinnering aan de druk waaronder hij stond en de verwachtingen die op zijn schouders rustten."Ik kan dit niet, vader," fluisterde River tegen zichzelf, zijn stem zwak in het donker van de auto. "We spelen met zijn gevoelens."Maar de woorden van zijn vader weergalmden genadeloos. "Hou je bek, River," zei hij, zijn stem scherp en onverbiddelijk. "Wil je nou een zoon van mij zijn of ben je gewoon een mietje?"River voelde een brok in zijn keel terwijl hij worstelde met de innerlijke strijd tussen loyaliteit aan zijn vader en zijn eigen geweten. Hij wist dat hij geen keuze had, dat hij moest gehoorzamen aan de bevelen van zijn vader, hoe moeilijk het ook was om zijn eigen gevoelens opzij te zetten."Nee," fluisterde hij, zijn stem zwakker dan hij had gewild. "Nee, vader.""Mooi," zei zijn vader kortaf. "Ga koffie voor me halen en doe op het werk gewoon wat er van je verwacht wordt, of ik leer je even hoe dat moet."River voelde de dreiging in zijn vaders woorden en wist dat hij geen andere keuze had dan te gehoorzamen. Met een zucht draaide hij de motor van de auto weer aan en reed hij terug naar huis, wetende dat hij een donkere weg was ingeslagen waarvan hij niet wist of hij ooit nog terug kon keren.

Verstrengelde ZielenWhere stories live. Discover now