"ခများပြန်တော့"
"ကျုပ်ဗိုက်ဆာတယ် တိမ်လွှာခေတ်သွေး"
"ဟမ် ! မင်းအိမ်မှာမစားရဘူးလား"
"ဟင့်အင်း"
"ခနစောင့် ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပေးမယ်စားမလား"
သမုက ကလေးတစ်ယောက်လိုပင် နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ ခေါင်းငြိပ့်ပြသည်။ထိုအမူအကျင့်အားလုံးသည် သမုရဲ့ငယ်စဉ်ကထဲကအကျင့်လေးတွေပင်။ခေတ်သွေးသိတာပေါ့ သို့သော် ခေတ်သွေး၊သမုကို သူစိမ်းတစ်ယောက်လိုပဲဆက်ဆံရမည်။မဟုတ်ရင်သူထပ်ချစ်မိသွားလိမ့်မည်လေ။ထပ်ချစ်မိရင်ထပ်ခွဲရမှာကိုခေတ်သွေးကြောက်သည်။ထိုကြောင့်ပဲသမုကိုသူစိမ်းတစ်ယောက်လိုဆက်ဆံတာဖြစ်သည်။
ခေတ်သွေးခေါက်ဆွဲပြုတ်ပြီးသည်အထိသမုကခေတ်သွေးကိုခေါင်းစခြေဆုံးလိုက်ကြည့်သည်။
"ခများ ရပြီ ငါ့ပြောတာကြားလား ငါ့ကိုပဲကြည့်မနေနဲ့"
"အင်း ! လာ အတူတူစားမယ်"
အတူတူစားမယ်ဆိုကာခေတ်သွေးကိုလှမ်းဆွဲကာ ဘေးထိုင်ခုံတွင်ထိုင်ခိုင်းသည်။
"ငါမစားတော့ဘူး ခများပဲစား"
"မရဘူး စရားမယ် မစားရင်ဖက်နမ်းမှာနော်"
"ခများ! !!"
ခေတ်သွေလဲအမှန်တော်ဗိုက်ဆာနေတာဖြစ်သည်။သမုနဲ့အတူတူဝင်စားလိုက်ရသည်။
သမုအတ္တညိုဆိုသည့်လူသည်ငယ်စဉ်ကထဲကသူ့ရဲ့စိတ်ရောနှလုံးသားကိုပါချည်နှေင်ခဲ့ပြီလေ...။
"ဟ ပူတယ် ဖြေးဖြေးစား"
"ခများဘာသာခများစား ငါ့ကိုမခွန့်နဲ့"
"ပူမှာဆိုးလို့လဲခွန့်ရသေးတယ်"
သမုကနှုခမ်းလေးဆူကာ ပြောလာသည်က ဟိုကပဲခွန့်ပါဆိုလို့ခွန့်ပေးရတဲ့ပုံစံဖြစ်သည်။
ခေတ်သွေးလဲသမုကိုမျက်စောင်းထိုးကာ ပန်းကန်အားသူ့ဘက်ကိုဆွဲယူလိုက်သည်။
"မခွန့်နဲ့တော့ ငါကလေးမဟုတ်ဘူးစားတက်တယ်"
"ကလေးမဟုတ်လို့ပူနေရတာပေါ့လူကြီးလေးရဲ့ ဖြေးဖြေးစား"
part-9*_*
Mulai dari awal
