ဘေးက ဂယူဗင်းကတော့ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ရုပ်ရှင်ကိုသာ ကြည့်နေသည်။ ရုပ်ရှင်တူတူ
ကြည့်ချင်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဒီလို ရုပ်ရှင်ကြီးပဲ
ကြည့်နေရတာတော့ မဟုတ်သေးဘူးလေ။
ချွမ်းရွေ့ကသာ ဟိုလှုပ်၊ဒီလှုပ် ဂယူဗင်းကတော့ ရုပ်ရှင်ထဲ အာရုံစိုက်ထားတားများ
ဘေးမှာ လူတွေမရှိသည့်အတိုင်း။
ဒီဇာတ်လမ်းက ဘာမှလည်း ကောင်းမနေပါဘူးနော် ဘာလို့များ ဗင်းက အဲလောက်ကြည့်နေပါလိမ့်။
ရှန်ချွမ်းရွေ့လေး ၀မး်နည်းပလက်ဖြစ်နေရပြီ။
ရုတ်တရက် ဇာတ်လိုက်က ထအော်လိုက်တော့
ရှန်ချွမ်းရွေ့က ခန္ဓာကိုယ်လေးပါ တုန်သွားရသည်။
မျက်လုံးလေးလည်း ပြူးလို့။
ဘာမှ အော်စရာမလိုဘူးလေ၊မင်းသူငယ်ချင်းရည်းစားလေးက နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွား
လုပ်ချင်ရုံလေးကို၊ မင်း မကြိုက်ရင် တားလိုက်ပါလား။
ဖက်တာ၊နမ်းတာ မပါဘဲ တိတ်တိတ်လေးငိုလိုက်၊ရန်ဖြစ်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ချွမ်းရွေ့
တော်တော်စိတ်ကုန်နေပြီ။
ဘေးက ဂယူဗင်းကတော့ ချွမ်းရွေ့
လက်ကိုဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လာသည်။
"လန့်သွားတာလား "
"မလန့်ပါဘူး ငါ ဒီဇာတ်လမ်းကို
နားမလည်တော့ဘူး"
ချွမ်းရွေ့က ခပ်တိုးတိုးငြီးငြူသည်။
ဂယူဗင်းက ဒီနေ့အတွင်း ချွမ်းရွေ့ ဘာပြောပြော
ပြုံးနေသယောင် ထင်ရသည်။
"ချွမ်းရွေ့ မကြည့်ချင်တော့ရင်
ကိုယ်တို့ပြန်ကြမလား"
ဂယူဗင်းက ချွမ်းရွေ့ ဆွယ်တာက အင်္ကျီလက်ကို ဆွဲချသည်။ ချွမ်းရွေ့ရဲ့ အေးစက်နေတဲ့ လက်တွေကို ဖုံးတဲ့အထိ။
"ရတယ် ငါ ဇာတ်သိမ်းကို သိချင်နေလို့"
ဇာတ်လမ်းအဆုံးနားရောက်လေ အဆင်မပြေတဲ့ ဇာတ်၀င်ခန်းတွေက ပိုပီပြင်လာလေပဲ။
ဇာတ်လမ်းကြီးက အစကနေ အဆင်မပြေလိုက်တာများ၊ အဆုံးထိ စိတ်ချမ်းသာရတယ်ကို မရှိ။
သူငယ်ချင်းအချင်းချင်းကြိုက်တဲ့သူတွေ အဆုံးသတ်က ဒီလိုများလားလို့ တွေးမိပြီး
ချွမ်းရွေ့ အားတွေတောင်ပြတ်။
