Unicode
🎶 နှလုံးသားရဲ့ ဂီတ 💛
-------- အပိုင်း (၁၈) --------
"နယော တစ်လုပ်တည်းစားတာ~ ကိုကို "
လက်ညှိုးလေးတစ်ချောင်းထောင်ကာ
နယောပြောလာပေမဲ့
တစ်ဝက်ပင်ကျိုးနေပြီဖြစ်သည့်ကိတ်နှင့်
ခရင်မ်တွေပေပွနေသည့်နယောနှုတ်ခမ်းတို့က
တစ်လုပ်မကမှန်း သိသာလွန်းလှသည်။
"နယောသံ!! ကိုကို ဘာပြောထားလဲ
အချိုတွေအစားများလို့ ချောင်းဆိုးရင်ကျပ်ရင်
နှလုံးကိုပါထိခိုက်လိမ့်မယ်လို့
ဆရာဝန်ကလည်း မှာထားတာကို "
"ဟွန့်.."
Rainဆူတော့ နယောကနှုတ်ခမ်းလေးစူသည်။
သွေး အလယ်ကနေ ငြိမ်မနေနိုင်တော့။
"ဟို.. နယောကိုမဆူပါနဲ့နော်
သွေးက ကျွေးလိုက်မိတာပါ "
Rainပုံစံက အတော်လေးစိတ်ဆိုးနေဟန်မို့
သွေး ကြားမှဝင်ကာပြောလိုက်ပေမဲ့၊
"ကိုယ် သူ့ကို ချိုတာတွေစားဖို့
ခွင့်မပြုထားဘူး!!
အထူးသဖြင့်... အဲ့လိုအပေါစားကိတ်တွေကို
ကိုယ်တစ်ခါလေးမှ သူ့ကိုမကျွေးခဲ့ဖူးဘူး "
"........"
သွေးအားစိုက်ကြည့်ကာ ပြတ်သားစွာ
ပြောလိုက်သည့်Rainက
သွေးကိုပင်နည်းနည်းလေးမှ
မျက်နှာသာမပေးခဲ့။
သွေး အံ့သြစွာကြည့်ရင်းက
ခေါင်းငိုက်စိုက်ချလို့သာ
နှုတ်ဆိတ်နေမိသည်။
ရင်ထဲဝမ်းနည်းမိတာကြောင့်
မျက်ရည်တွေက ပြည့်လျှံကာထွက်လာ၏။
"ကိုကို!! ...
ဘာလို့ အဲ့လိုပြောရတာလဲ
မမသွေးကို အားနာစရာကြီး~ "
"......"
"တောင်းပန်ပါတယ်~ သွေးရဲ့အမှားပါ
နောက်ဆိုရင် နယောကို
အပေါစားပစ္စည်းတွေ မပေးမိအောင်လို့
သွေး ဆင်ခြင်ပါ့မယ်.."
"....."
"မမသွေး ! ! "
သွေးက မော့မကြည့်တော့ဘဲ
အိတ်အားဆွဲလို့သာ
အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။
ရူးသွားပြီထင်တယ်...တကယ်ကိုရူးသွားတာ...
အခြားသောမိန်းကလေးတွေ မရဖူးသည့်
ရင်းနှီးမှုနည်းနည်းလေးကို ရမိရုံနှင့်
သူမဆီမှာအခွင့်အရေးရှိတယ်လို့
ထင်ခဲ့လိုက်မိတာ...။
