Kapıya vuran ablamı duymamaya çalışıyordum.Eninde sonunda çalmayı bırakıp odaya dalacaktı zaten.Bunu bildiğim için üzerinde oturduğum,gözyaşlarıyla ıslanmış yorganı yüzüme çekerek yüzümü düzeltmeye çalıştım.Beyaz tenli olmanın en kötü yanı buydu.Ağladığında anlaşılmaması imkansız oluyordu.
Telefonumun ekranında defalarca kendime baktım.Ağladığımı bildiğini biliyordum.Bu çabam ne için?Emin değilim..
Kapının yavaşça açılmasıyla kafamı kaldırdım ve oraya baktım.Ablam endişeli gözlerle bakıyordu.
"Levochka!Neden ağlıyorsun?"
"Önemli bir şey değil."
Alisa derin bir iç çekti.Tabii ki kardeşini tanıyordu.Bu kadar ağlamış olması için büyük bir şey olması gerekirdi.
Yatağa yaklaştı ve yanıma oturarak ellerimi tuttu.
"Bana anlat."
Gözlerimi gözlerine diktim.Büyük ihtimalle su an rezil görünüyordum.
"Okuldan biriyle bir sorun mu yaşadın?"
"Abla.."
Dinliyorum der gibi kafasını yana doğru eğdi.Meraklıydı.
O sırada önüne düşen bir kaç damla göz yaşını gördü.Tam ağzını açtığı sırada konuşmaya başladı.
"Abla...Neden kimse beni sevmiyor?"
"N-ne-"
"Neden hiçbir zaman kabullenilemiyorum?Neden insanlar tuhaf olduğumu düşünüyor?"
"Lev sen-"
"NEDEN BANA İĞRENÇSİN DEDİ!?"
Alisa eliyle ağzını kapattı.Kardeşinin bu kadar fazla duyguyu bir anda yaşadığını ilk kez görüyordu.Ne yapacağını bilemedi.
Dudaklarımı ısırdım.Ensemi tutup sıkmaya ve ayağımı yere vurmaya başladım.İstemsizce oluyordu.
Ağlamayı durduramıyordum.Nasıl oluyordu da beni bu kadar etkileyebiliyordu?Birkaç damla gözyaşı..
"Lev..Kim söyledi bunu sana.?"
Gülümsedim.Gözlerinin derinine baktım.
"Sevdiğim çocuk."
_________
OIKAWA-SAN GELIP BANA SOVMEYE BASLAYACAK AMA BUNLARIN OLMASI GEREKIYORDU😭😭😭
YOU ARE READING
《Wrong Way》 Yakulev
Short Story"Ait olduğun yeri bulman için kaybolman gerekir bazen."
