ဖွင့်ဟဝန်ခံခြင်း [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 57

"ချိုချဥ်စားလိုက်"

"ရပြီ..​ကျေးဇူးပါပဲ"

ရွှီ​ဆွေက ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါး ငြင်းလိုက်ပြီးသည်နှင့် ထွက်သွားမည်ပြုရာ သူမ၏လက်​မောင်းမှာ လှမ်းဆွဲခံလိုက်​လေပြီး သူ့လက်ဖဝါးကြောင့်​နွေးခနဲဖြစ်သွားခဲ့ရာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းနိုင်၍အ​ရေပြားထက်၌ အသားမာတချို့ခပ်ပါးပါးရှိသည့် ​ယောက်ျား​လေး၏လက်ဖဝါးတစ်ဖက်မှာ သူမ၏နူးညံ့ညံ့အ​ရေပြား​ပေါ် ထိ​တွေ့လာ​လေသည်။ ဤခံစားချက်မှာ ရင်းနှီးလွန်းလှသလို ​ဟိုအရင်တချိန်အား သိမ့်ခနဲ ပြန်သတိရ​အောက်​​မေ့မိကာ မီး​တောက်လိုပူပြင်းလွန်းသည့်အထိအ​တွေ့​တို့ကြောင့် သူမ အလိုလိုရုန်းပစ်​တော့၏။

ဘယ်လိုပင်ရုန်း​နေပါ​စေ ကျိုးကျင်းဇယ်မှာ​တော့ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်။

ရွှီ​ဆွေ သူ့အား တည့်တည့်​မော့ကြည့်လိုက်ပြီး စကားလုံး တစ်လုံးချင်းစီအား ညင်ညင်သာသာခပ်တိုးတိုးသာဆိုလိုက်၏။

"ငါ နင့်ကို သတိ​ပေးရဦးမှာလား..ငါတို့က လမ်းခွဲခဲ့ပြီးသား​နော်"

ကျိုးကျင်းဇယ်၏မျက်နှာအမူအရာမှာ ​တင်းခနဲဖြစ်သွားပြီး ဆုတ်ကိုင်ထားသည့်အားကို​လျော့​ပေးလိုက်သဖြင့် ရွှီ​ဆွေ ရုန်းရလွယ်ကူသွားခဲ့၏။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မလှမ်းမကမ်းမှ​နေ၍ သူမအား လှမ်း​အော်​ခေါ်လာခြင်း​ကြောင့် ရွှီ​ဆွေလည်း အသံတစ်ချက်ပြုပြီး သူ့​ဘေးနားမှဖြတ်​လျှောက်သွားလိုက်ရာ ကျိုးကျင်းဇယ်၏တံ​တောင်ဆစ်ကို မ​တော်တဆတိုက်မိသွားခဲ့သည်။

တစ်ဖက်လူမှာ အ​ဝေးသို့ထွက်သွားပြီဖြစ်​သော်ငြား ​သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ထက်မှ ကမ်မလီယာပန်းရနံ့သင်းသင်း​လေးမှာ​​တော့ ​လေထုထဲကျန်ရစ်​နေဆဲ...

တည်ရှိသလိုလို ​ပျောက်ကွယ်သွားသလိုလို ရနံ့တစ်ခုဟာ ထိုလူသား​လေးနှင့်တူညီစွာပင် ​​ပေါ့ပါး​နေသည့်အသွင်မျိုး​ယောင်​ဆောင်ထားသည့် အား​ကောင်းသန်မာလှ​သောဖြစ်တည်မှုမျိုး။

လက်ဖဝါးထဲမှ ပူရှိန်းချိုချဥ်မှာ ကွန်ကရစ်ကြမ်းခင်း​ပေါ်ပြုတ်ကျသွားပြီး ချက်ချင်း​ ဖုန်​ပေသွားခဲ့ရသည်။ ကျိုးကျင်းဇယ်သည် အလိုမရှိစွာစွန့်ပစ်သွားခဲ့သည့်ချိုချဥ်​လေးကို ​ကောက်ယူပြီး ​ရေပိုက်နားသို့သွားကာ ​ရေပိုက်ကိုဖွင့် ၊ ​ရေ​ဆေးချလိုက်၏။