ဖွင့်ဟဝန်ခံခြင်း [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 35

ရွှီ​ဆွေက ကျိုးကျင်းဇယ်နှင့် ​နေ့လည်စာစားပြီးသည့်​နောက်၌ ​နေ့လည်ခင်းအတန်းချိန်အတွက် အမြန်ပြန်​ပြေးလာရသည်။ ည​နေခင်း အ​ဆောင်ပြန်သည့်အခါတွင်​တော့ ကျိုးကျင်းဇယ်နှင့်​တွေ့ဆုံခဲ့ပြီးဖြစ်၍ စိတ်ထဲအ​​တော်​လေး ​နေသာထိုင်သာရှိသွားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံးက တကယ်ကို အလုပ်များ​နေကြခြင်းလည်းဖြစ်ပြီး ဒုတိယနှစ်​​ရောက်လာသည့်အတိုင်း ​ဆေးပညာသင်သူ​နေသည့်​ကျောင်းသူတစ်​ယောက်အတွက် စာသင်ချိန်များဖြင့်ပင် ပြည့်​နေ​တော့သည်။

​ကျောင်းဝန်းအတွင်းဖွင့်လှစ်ထားသည့်မုန့်ဆိုင်မှ ဝယ်လာ​သောစပျစ်သီးကို ​ရေ​ဆေးပြီး ​ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်လာလာချင်းတွင် အိပ်ရာ​ပေါ် လှဲအိပ်​နေသည့်ဟူချန်ရှီးကို ​တွေ့လိုက်သဖြင့်

"ရှီးရှီး..စပျစ်သီးစားဦးမလား..ချိုတယ်"

ဟူချန်ရှီးက ​ခေါင်းရမ်းပြပြီး ​နှေးတိ​နှေးတုံ့သာပြန်​ဖြေလာသည်။

"မစား​တော့ဘူး..စပျစ်သီးထဲမှာ ကယ်လိုရီ​တွေအများကြီးပါတယ်..ငါ ဝိတ်ချ​နေတာ"

သူမ အလင်းထက်မြန်တဲ့အလျင်နဲ့ ​သေချာ​ပေါက် ပိန်​အောင်လုပ်ပြပြီး လုဝိန်ပိုင် ​​နောင်တရ​စေရမယ်!

"ဒါ​ဆို နင် စားချင်တဲ့အချိန်ကျရင်ယူစား​နော်"

ရွှီ​ဆွေက စပျစ်သီးကိုဝါးရင်း ပန်းကန်ပြားအား စားပွဲ​ပေါ်တင်​ထားလိုက်သည်။

ရွှီ​ဆွေက ထိုင်ခုံ​ပေါ်ထိုင်ပြီး လက်ကိုင်ဖုန်းကိုဖွင့်ကာ နှစ်​ယောက်သား​ ပြောထားကြသည့်မက်​ဆေ့​ဘောက်ထဲဝင်ကြည့်ရင်း တပြုံးပြုံးလုပ်​နေမိသည်။ ထိုစဥ် အရိပ်တစ်ခုကျလာပြီး ဟူချန်ရှီးက အ​နောက်မှတိတ်တိတ်​လေး​ရောက်လာကာ ရွှီ​ဆွေ၏လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။

"​ကောင်းပါ့..တချို့က ​​ပျော်​နေ​ပေမယ့် တချို့က ဝမ်းနည်း​နေတယ်လို့"

ရွှီ​ဆွေက လက်ကိုင်ဖုန်းကို အမြန်ဖွက်လိုက်၍

"ငါလည်း စိတ်ညစ်​နေတာပါ​နော်..​ဆေးပညာစာအုပ်​တွေ မကျက်နိုင်​တော့လို့ ​ခေါင်း​ပြောင်​တော့မယ်"