მასწავლებელი

6

###
დილა ნიკომ გაგვილამაზა,თავზე დაგვახტა,ემილი კი ეჩხუბებოდა,მე გავბრაზდი მაგრამ ემილიზე გამეცინა,ამიტომ ნიკოს ამოვუდექი გვერდში,და მასთან ერთად ვიცინე,ემილიმ ძილი განაგრძო მე კი ნიკო დავისვი და წეროებს ვეთამაშებოდი,ვერთობოდი,ესე გასტანა ერთმა საათმა,შემდეგ კი ემილიმაც გაიღვიძა,ნიკო ოთახიდან გავიდა,არაა ემილიმ გააგდო,მე კი წამოვდექი,და ჩემი ტანსაცმელი ჩავიცვი

-ელ
-ჰოო
-რაღაც მოვიფიქრე
-აბაა
-მაქსს უნდა გამოვუტყდე,ესე ვეღარ ვძლებ,რთულიაა,მითუმეტეს იმედი მაქვს რაღაცის
-ძალიააან მაგარიაა,ყოჩაღ,უნდა უთხრა აბა რა
-ჰოო,საღამოს დავურეკავ

გავუღიმე გადავეხვიე,თვითონაც ჩაიცვა,შემდეგ ოთახი დავალაგეთ,და სამზარეულოში გავედით,მიყვარს სანდრა ძალიან მაგარი ქალია,და მაგარი ხელიც აქვს...

ვისაუზმეთ,და შემდეგ მე ტაქსი გამოვიძახე,სახლში მივედი სადღაც ოთხი საათი იყო,ემილიც მოემზადებოდა,ისე ნერვიულობდა ძალიან სასაცილო იყო,სახლასი როცა შევდიოდი ტელეფონმა დამირეკა,დავხედე,უცხო ნომერი იყო..

-გისმენთ...
-სად ხარ?
-აჰჰჰ...სახლში შევდივარ
-მოემზადე,და ერთ საათში გამოგივლი
-გააფრინე მასწავლებელო?
-კი გავაფრინე,შენ გააკეთე ეს!
-ოჰჰჰ,აბა მე მკითხე!და საერთოდ გაბარაზებული ვართქო და არმინდა ეს საუბრები!

-ჰოოო - ზურგს უკან ხმა მომესმა,შევხტი
-ააააააა - ანდერსონი!გულზე ხელი დავიდე,ღრმად სუნთქვა დამეწყო - შეშლილო!შემეშინდა! - ხელში ამიტაცა,სახლშო შევიდა დამსვა,და შემომხედა
-ბევრს ლაპარაკობ!ადი და ჩაიცვი!
-რა ჩავიცვა?
-რამე
-მუდო! - თვალები ავატრიალე,და ზემოთ ავედი კარები გადავკეტე,ამან ნახოს ლოდინი!და წვალება როგორია!

აბაზანაში შევედი და ვიბანავე სადღაც ნახევარი საათი არ გამოვსულვარ,შემდეგ თმები გავიშრე,გავისწორე,ერთი საათიც გავიდა,მაკიაჟი გავიკეთე როგორც ყოველთვის,და ტანსაცმლის შერჩევას შევუდექი

ფეხზე ჩავიცვო,ჩანთა ავიღე,და ქვემოთ ჩავედი,ანდერსონი მშვიდად იჯდა და სიგარეტს ყავასთან ერთად ეწეოდა,გამომხედა

-წავედით? "მე"
-კი - წამოდგა,და მეც დაველოდე,ხელი ჩამკიდა და გარეთ გამაქანა,სახლი ძლოვს გადამაკეტინა,და წავედით სადღაც,არვიცი რატომ მივყვები მაგრამ,ვიცი რომ მომწონს,და დიახ ისიც ვიცი რომ ესე არ უნდა იყოს,და ამის ბევრი მიზეზი არსებობს...

ქალქ გარეთ გავდიოდით,უკვე ბნელდებოდა კიდეც,სადღაც გავჩერდით,მანქანიდან გადვიდა,და კარი მეც გამომიღო,ხელი გამომიწოდა,ჩავკიდე,მთლიანი ქალაქი ჩანდა,ულამაზესი იყო,იქვე სკამი იყო და ორი ხე,ადგილი კი შემოღობილი იყო...

-ძალიან ლამაზიაა
-მოგწონს?
-კიიი,უბრალოდ ცივა... - დავჯექით,ყველაფერს ვათვალიერებდი,თითქოს აქედან ჩვენს სახლს ვეძებდი,მაგრამ ამაოდ:))ანდერსონმა ხელი მომხვია,და მასთან ახლოს მიმიზიდა,ოროვე ხელი მომხვია,და მიმიხუტა,თავი მის გულმკერდზე მედო,და მის გულის ცემას ვუსმენდი,ძალიან კარგი იყო,ეხა ჩემში სიმშვიდის გარდა არფერი იყო,მისი გულოს ცემა,ეს ხედო,და თბილი ხელები,დაცულად ვგრძნობდი თავს...

-ანდერსონ...
-გისმენ პატარავ
-რატომ ვართ ეხა აქ? - წამოვიწიე,და მისკენ მივბრუნდი,თვალებში ჩავხედე,ხელი ნიკაპზე მოისვა,და ისიც გასწორდა...
-არვიცი ელიზაბეტ!ესე მინდა,ესე მომწონს,შენთან ყოფნის სურვილი მაქვს,ესე არასდროს ვყოფილვარ,არვიცი რა მჭირს,მაგრამ ვიცი ხელს ვერავინ შემიშლის შენთან ყოფნაში! - შემომხედა,ეხა ანდერსონის სრულიად სხვა მხარეს ვუყურებდი,გავუღიმე,მანაც გამიღიმა მკრთალად მაგრამ მაინც...მივიწე და ხელები მოვხვიე,თავი მხარზე დავადე,და თვალები დავხუჭე
-მეც მომწონს შენთან ყოფნა...