MAFIA BOYS SERIES #2 : LUKE WILLOW

CHAPTER 11

HINDI ko na sana siya pinansin at umiwas na sana sa kaniya, pero mabilis niya akong hinila. Idinala niya ako sa madilim nilang parking lot, ang tanging nag bibigay lang ng ilaw ay yung isang ilaw na hindi naman gaano kalakas.

"naghahanap ka ba ng ikapahamak mo?" he asked me.

"ano bang pake mo? Alam mo, stop acting like my Luke. Because you will never be him. Ibang-iba ka kung ikukumpara ka sa kaniya! He's very gentleman, sweet and clingy. Ikaw? Sino kaba? Don't touch me" ani ko at binawi ang kamay ko sa kaniya bago siya tinulak.

Pagiwang-giwang na akong naglakad, at doon ko nga naramdaman na lasing na talaga ako. Medyo nahilo na rin ako kaya nasuko ako sa gilid.

"HMM, stoppp! ayoko nga mag hubad!" sigaw ni Lily saakin. Fuck! Ang hirap alagaan nitong babaeng to pag lasing.

"Alam mo, I-I miss my boyfriend" mangiyak-ngiyak niyang sabi. "He's m-my greatest l-love, I don't wanna lose him. Pero kasi, putangina yung asawa ng mommy ko. h-he's my nightmare. Pinaghiwalay niya landas namin... But I meet him again, pero ibang-iba na siya" at tuloyan na ngang umiyak.

"s-sana hindi ko siya pinakawalan at s-sinabi nalang ang totoo, t-tapos... Tapos sabay kaming tumakas s-sa lahat. Pero h-hindi ko magawa"

Bumangon siya at tinuro niya ako, she put her finger in my nosehole at ngumiti-ngiti pang sinabi saakin na "don't tell him about this, okay? You have a nice nose soooo cutiee" kinuha ko ang hintuturo niya and I look at her.

Nilabanan niya rin ang mga tingin ko. Mga ilang segundo kaming nag tinginan, at ilalapit ko na sana yung mukha ko sa mukha niya. Pero umiwas siya at sinukahan ako sa damit.

Fuck!

BIGLANG nanlaki ang mata ko nang maramdaman kong may katabi ako sa kama. Parang ayaw kong lingonin kung sino 'tong nasa likoran ko. Alam ko namang si Luke ito, pero nahihiya pa akong humarap sa kaniya after nung pagtatalo namin.

Pero ginawa ko parin. Dahan dahan kong nilingon itong nasa likoran ko. At doon nga tumambad saakin ang napakagwapong mukha ni Luke. Gusto niya parin akong makatabi after sa mga masamang ginawa ko sa kaniya.

Umikot ako ng pagkahiga para harapin siya. Alam na alam kong sobrang lalim ng tulog niya dahil naririnig ko ang mahina niyang mga hilik. Marahan kong hinaplos ang pisnge niya.

"Sobrang sama ko sayo. Nasaktan kita, but you still choose to stay with me" huminga ako nang malalim "you don't deserve me, Luke" mas inilapit ko ang mukha ko sa kaniya. "you deserve someone better, and that someone will no longer be me" maluha luha kong sabi.

Masakit pero kailangan tanggapin. Kung ano man kami dati ay alam kong hindi na kami maibabalik sa sitwasyong iyon. dahil sa lahat ng ginawa ko, parang ang labo nang ibalik sa dati ang lahat. 

Habang kasama ko si Luke, patuloy lang akong ma g-guilty sa ginawa kong kabobohan dati. patuloy akong hindi pinapatulog ng konsensya ko. inaamin ko na masaya ako kapag magkasama kami, pero talagang hindi niya deserve ang isang tulad kong sinaktan lang siya.

Pero Lil, may rason namn kung bakit mo siya iniwan diba? pinagsisihan mo yun at alam mong hindi mo kagustohan yun. sadyang sinabayan mo lang ang kung ano ang tama para sainyong dalawa. tama lang naman yung ginawa mo.

Pero nasaktan ko siya. I left a wound in his heart na kailan man hindi man lang niya nagawang kalimota. i feel bad for him, sinaktan ko siya at lumayo pero kung sino pa yung sinaktan, siya pa mismo ang naghabol.

Gusto ko man umalis at iwan siya dahil takot ako na baka ako naman ang saktan niya, pero mas takot akong masaktan siya ulit dahil alam kong hindi niya kayang gawin kung ano yung ginawa ko sa kaniya. kung isang panaginip lang lahat ng ito, mas gusto ko nalang magising at samahan si Luke sa paglakbay sa kabundukan ng buhay. dahil sa totoo lang, he is still in it, this heart of mine.

"are you crying?" tanong na siyang nagpagising ng diwa ko.

"no" mabilis akong tumalikod sa kaniya at pinunasan ang basang-basa kong pisngi.

"stop lying" aniya at pinaharap niya ako sa kaniya. "bakit ka umiiyak? hindi naman kita ginalaw ah, "I admit that I undressed you last night, because you threw up and I didn't"

"hindi ako umiak dahil dyaan" ani ko sa kaniya na siya namang ikinatahimik niya at taka niya akong tinignan. "I'm sorry" sabi ko sakaniya na siyang sinabayan ng aking luha.

"what? you didn't do anything wrong" pilit niyang pagpatahan saakin.

I looked at him

"please Luke, stop being blind I know that until now you have not been able to heal all the wounds that I gave".

umiling-iling siya "forget about it okay?"

"no, hidndi ko kayang kalimotan yun na para bang it's not a big deal. be-because every time I see you na g-guilty ako for what I did before"

"so, mas gusto mong umalis nalang ako?"  tanong niya saakin gamit ang mahina niyang boses.

"no no no... I don't want to lose you again"

"then bakit kailangan mo pang isipin kung anong nangyari saatin noon? we can make a happier memory than before, right? what's more important is that we were given one more chance to fix everything we've broken before. ayusin lang natin to" he said and gently touched my cheek.

"hindi kaba takot na gawin ko sayo ulit yun?" tanong ko sa kaniya.

ngumit siya sakin "hindi. because I'm more afraid that you will meet someone else" sagot niya sa tanong ko at niyakap ako.

Hindi ko na magawang umimik pa dahil hindi ko naman kayang mangako tulad nang dati. ayokong maypanghahawakan na naman siyang hindi ko naman kayang tuparin. pero nangangako ako sa sa sarili ko na I will face all the challenges and never lose him again. hindi na ako gagawa ng mga bagay na pagsisisihan ko sa huli.

habang nasa ganuong posisyon kami,biglang tumunog ang cellphone ni Luke dahilan para kumalas na siya sa yakapan namin.but before he left to answer that, he kissed me on the forehead.

"NEWS?" 

"pangako mo muna na double ang ibabayad mo sakin? sa ibang tao ko 'to nalaman eh"

"yeah, fine fine"

"so, Mr. Dawson and that unknown guy..."

hiii inkypies, sorry now lang medyo tamad lang talaga ako kaya ngayon kopa napantayan itong chapter na 'to, mukhang bitin pa hahahaha bawi ako next time 1011 words nakayanan ko eh hehehe sorry again mwah mwah kayo saakin ;)