CHAPTER 07

194 12 0
                                    


"MAG ingat ah, huwag lumabas ng gate pag wala pa ang sundo" paalala ko sa mga studyante ko nang matapos na ang klase namin.

Habang sinusundan ko ng tiningin ang mga bata ay biglang nag ring ang phone ko. Mabilis ko itong kinuha sa bulsa at tinignan ko kung sino iyon bago sagutin.

"El? Napatawag ka?" Tanong ko sa kabilang linya.

"of course we missed you. When are you coming back here?" She asked me.

"Ewan ko lang, baka pag bakasyon na" I entered the classroom to start cleaning and fix my stuff.

"Bakit parang ang tagal pakinggan" aniya.

"I can't go back there right away, Your Lily has work to take care of here. I'm busy"

"grabe ah, parang hindi kami importante sayo. Hindi mo ba kami na miss ah?"

Napatawa ako ng mahina sa sinabi ni Elodie "of course I missed you all so much!"

"Then comeback here, kasi baka pag balik mo ikakasal na'tong si Yara" ani nito na ikinagulat ko

"Ikakasal?! Kailan pa?!"

"Longggg love story. Kung gusto mong malaman pumunta ka muna dito"

"Sabihin mo nalang kasi, pinapatagal mo pa eh... Bahala ka, pag dimo sasabihin hindi na talaga ako mag papakita sainyo"

"Ito na ito na!!" Agad niyang sabi "... Remember Michael? where does Yara buy bags and other things?"

"Oh, yeah I remember"

"He said he saw Yara with a man and Yara was wearing something that was not her type, but it suited her. He added that the guy with him was really fucking handsome and what surprised him was that they were all black, except for Yara"

"Bakit ano ba suot ni Yara?"

"Girl, she's wearing something color Yellow! Alam naman natin that Yara doesn't like something very bright colors"

"Then?"

"So ayon, nag tatampo si Michael kasi hindi manlang daw naisipan ni Yara na dumaan sa store niya para ipakilala man lang yung boy, then he think that he was no longer Yara's friend, so when we met he actually shed all his tears on me"

I suddenly think na hindi naman ni Yara tinatago saakin o saamin na may boyfriend na siya. all our problems and secrets, we promised to tell each other and not hide it.

"El, maybe this weekend I'm free. Mag meet tayong apat"

"Sige, I love you, take care, babosh" She said before hanging up. Halata tuloy na excited siya.
‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍
NANG makauwi na ako ay didiritso na sana ako sa kwarto, pero bigla akong nag taka nang may naamoy akong parang nag luluto sa kusina.

I put my bag on the seat first and quickly took out my most treasured scarecrow. Dahan dahan akong pumunta doon. Nakita kong may anino, halatang may tao nga dito.

Pag silip ko uli ay wala na yung aninong nakita ko kanina, possible na nahalata na nung magnanakaw na may naka masid na sa kaniya.

Hindi gaano ka laki ang kusina sa bahay na ito, pero napakalawak nito dahil sakto lang ang gamit dito, at alam ko rin na walang ibang malulusotan doon ang magnanakaw kaya mabilis ko na itong hinarap sabay tutok sa baril na hawak ko.

Pagkaharap ko ay nakita ko si Luke na saktong nakaharap din saakin at nagsalubong ang kilay na naka tingin sa baril na nakatutok sa kaniya.

Mabilis kong ibinaba iyon at nag bitaw ng mabigat na hangin, I almost fainted from nervousness "Sorry, I really thought there was a thief" I said and went to the fridge to get cold water.

"Kailan ka pa natutong humawak ng baril?" he asked me seriously. He was still in that position, only his head moved to ask me.

"Nagulat ba kita? Well I only use that when I feel I'm in danger" I said before drinking the water.

"And you think I'm a thief? where did you see a thief with a car outside and his own key on this house?"

"Sorry, hindi ko nakita yung kotse mo. Akala ko lang naman eh, bawal bang manigurado?" Sagot ko dito.

"Akin na yung baril mo, too dangerous for you" he said and held out his hand to ask for the gun I was holding.

I suddenly smiled because of the KATARANDAUHANG naisip kong gagawin ko ngayon, since he was so serious today.

I took a few steps away from him and looked at him very seriously before pointing the gun at him. Nakita ko ang gulat sa mukha niya nang gawin ko iyon.

"What the heck are you trying to do!?" Galit niyang tanong saakin.

I smiled at him "I would like to try it and see if it still works" nang masabi ko iyon ay bigla akong nag taka nang mas lumapit pa ito sa baril na itinutok ko sa kaniya.

"try it, let's see" he said.

The smile suddenly disappeared from my lips when I saw Luke approach me fearlessly. After a while, I was suddenly shaken from reality when Luke suddenly grabbed the gun from my hand, ang bilis ng pangyayari kaya hindi ko kaagad iyon nasaksihan.

Nakita ko ang mabilis na pangbago ng emosyon niya nang mahawakan niya na ang baril.

"This is fake" aniya at ibinalik saakin. Fake naman talaga ito eh, ang lalabas lang talaga dito ay apoy (lighter)

"Panakot ko lang naman ito, masama kayang pumatay agad" sabi ko.

"Maligo kana, ihahanda ko na itong pagkain. I have to go somewhere now, I just went home here to cook for you. if you take a long time, I'll eat first, I'm in a hurry"

"Sige" why is he always like that? I thought that every morning he only went to see someone important, but until now? Bigla tuloy na dag-dagan ang mga gusto kong katanongan na itanong sa kaniya.

I would like to ask him all my questions but he doesn't seem to have time right now.
‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍‍    ‍   ‍     ‍
...

MAFIA BOYS SERIES #2 : LUKE WILLOW Where stories live. Discover now