W nocy, kiedy cienie długości grobów układają się na ziemi, a powiew listopadowego wiatru przynosi ze sobą zapach zwiędłych kwiatów, pojawia się postać tajemnicza jak duch. To Lufkarz - istota z innego wymiaru, która przybywa na Ziemię tylko w ten szczególny dzień: Dzień Zmarłych.
Lufkarz jest strażnikiem granicy między światem żywych a umarłych. Jego zadaniem jest wysysanie z dusz grzeszników ciężaru ich przewinień i zapewnienie im spokoju. Ale nie robi tego w sposób konwencjonalny. Zamiast używać magicznych zaklęć czy mistycznych rytuałów, Lufkarz korzysta z niezwykłej umiejętności - palenia lufek.
W mrocznym parku grobowym, Lufkarz przemierza aleje, zatrzymując się przy każdym grobie. Z jego dłoni wyrasta specjalny przyrząd, którym wyciąga z dusz grzeszników ich ciężar. Ale to nie wszystko - aby przejść przez portal między światami, musi skonsumować dym z lufki, który oczyszcza jego własną energię.
Wydawać się może, że Lufkarz działa samotnie, ale tak naprawdę nigdy nie jest sam. Wszystkie dusze, których ciężar wyciąga, zostają uwolnione i kierują się ku światłu. To właśnie one dają mu siłę i wsparcie w jego misji. Dzięki nim Lufkarz staje się połączeniem świata żywych i umarłych.
Wszystko toczy się zgodnie z planem, dopóki Lufkarz nie natrafia na jedną grobową płytę, która wydaje się być inna od reszty. Na niej wyrzeźbione są słowa, które odzywają się do niego: "Nie jesteśmy grzesznikami, lecz zapomnianymi". To zdanie porusza Lufkarza głęboko i skłania go do zastanowienia się nad swoją misją.
Czy Lufkarz powinien być selektywny w wyborze dusz, którym pomaga? Czy powinien skupić się na tych, których wspomnienia zniknęły z pamięci żywych? Te pytania wypełniają jego myśli, a on sam postanawia zgłębić tajemnice grobowej płyty.
W kolejnych rozdziałach Lufkarz będzie stawał w obliczu niewyjaśnionych zagadek, odkrywał nieznane historie i napotykał dusze, które potrzebują jego pomocy.
