Mascarade〝Marichat 〞

Fin heureuse [FINALÉ]

Marinette başta neye uğradığını şaşırmıştı tabii.
Ağzından sadece

"Adrien?"

Kelimesi çıkmıştı.
Adrien onu görmeyi hiç beklemiyordu.
Ondan bunca zamandır kaçmıştı. Genelde sabahları gelmezdi. Ama işte kader onları bir araya bir şekilde getiriyordu.
Adrien onu öyle bir özlemişti ki hızlıca sarıldı. Marinette neye uğradığını şaşırdı bu yüzden karşılık verdi.

"Seni çok özledim."

Marinette ne diyeceğini bilemez haldeydi.

"Konuşmamız lazım biliyosun değil mi?"

Adrien Marinette'in kollarından ayrıldı.

"Bana olan sinirin geçti mi?"

Marinette gülümsedi.

"Artık bazı şeyleri daha iyi anlıyorum Kara kedi."

Adrien bir anda telaşlandı.

"Dışarda bana böyle hitap etme lütfen."

Marinette şaşırdı.

"O zaman evime geçelim mi?"

Adrien gülümsedi.

"Olur."

Her ikiside yan yana sanki ağızlarını açmamaya yemin etmişlerdi.
İki yabancı olmuşlardı.
Adrien Marinette'i o kadar çok özlemişti ki yol boyunca ona bakıyordu sadece. Marinette bakışların farkındaydı ama kayıtsız kalmaya çalıştı. Nede olsa ayrılmışlardı.
Onu seviyordu ama bu ona yalan söylediği gerçeğini değiştirmezdi. Yinede ilk gün ki gibi siniri yoktu. Sakindi en azından.
Adrien ise uzun zaman sonra ne diyeceğini bilemeden sarılmayı tercih etmişti. Marinette'den uzak durmak o kadar zordu ki. Hayatı daha zorlașmıștı.

Sonunda eve gelmişlerdi.

"Evini de değiştirmişsin."

Marinette dalga geçercesine güldü.

"Önceki evim güvenilir değildi."

Adrien başını yere eğmek ile yetindi. Marinette daha fazla bir şey demeden kapıyı açtı. Makaronları masaya koydu ve kutuyu açtı. Ardından çantasının da ağzını açıp yanına koydu ki Tikki yiyebilsin.

Adrien ise oturma odasına geçip koltukların birisine oturdu. Marinette ise işlerini halledip Adrien'in karşısında ki tekli koltuğa oturdu.

"Bir şeyler içmek ister misin?"

"Yok hayır."

Marinette kafa salladı.

"Nasıl gidiyor peki?"

Adrien derince nefes aldı.

"Bilmem ben de takip edemiyorum artık."

Marinette meraklı gözlerle ona baktı. Adrien Agreste'in eski endamı, ışığı sönmüştü sanki.

"Kara kedi olarak peki?"

Ordada burukça gülümsedi.

"Bıraktım ben onu."

Marinette şaşırdı.

"Ne?"

"Evet duyduğun gibi."

Elini kaldırdı ve her zaman ki yüzüğü yoktu. Marinette o an anladı. Demek ki Adrien'in mucizesi yüzüktü.

"Ama neden?"

"Bilmem."

Marinette gözlerini devirdi ve Adrien'in yanına oturdu.

"Bana her şeyi en baştan anlatsana, bizim ayrıldığımız geceden sonra ne yaptın mesela?"