BERDEL

48. B Ö L Ü M

"Kapıyı kıracağım artık!" Diye bağırdı Aran ardından güçlü bir tekme sesi.

Bir yandan Bars'ın onu öldürmem için yaptığı baskı bir yandan kapının önünde sürekli bir şeyler söyleyenlerin arasında bunalmıştım. Ciğerimi nefesle doldurup güçlükle kendimi geri çektim. Her şeye rağmen bana geri adım attırıyor.

Gözlerinde ki öfkeyle nefes nefese bana bakıyordu Bars. İğrenerek karşılık verip silahı yere fırlattım. Bars silahı almak için eğilirken

"Bir gün gelecek seni o silahla vuracağım Bars. Yemin ederim." Dedim. Sesim bana bile yabancı gelmişti sanırım içimdeki şeytanı uyandırdım.

"Tıpkı kız kardeşin ve baban gibi.." Diye fısıldadım. Etrafta o kadar ses varken Bars her kelimemi anladı. Kaşlarını çatıp bir adım öne attı.

"Ne dedin sen?!"

Bars'ın dudakları seyiriyordu. Terlemiş saçları alnına yapışmıştı. Ne demek istediğimi gayet iyi anlamış gibiydi. Tahminleri doğru çıkmıştı onu bildiği yerden yakalamıştım.

Meydan okurcasına gözlerinin içine baktım. Belki elimde bir silahım yoktu ama Bars'ı vurduğuma yemin edebilirim. Dişlerinin arasından

"Eğer gerçekten de böyle bir şey yaptıysan sana karşılığını veririm." Dedi. Sesindeki öfke o kadar tehditkardı ki istem dışı birkaç adım daha geriye gittim.

Kapı gürültüyle açıldı. Odaya ilk giren Iraz oldu arkasından diğerleri merakla bize bakıyordu. Iraz'ın gözleri Bars'ın elindeki silaha takılı kaldı.

"Neler oldu?" Dedi Sait merakla.

"Bir şey yok abicim." Deyip silahı yerine koydu Bars.

"Bars. Gel oğlum seninle konuşacaklarımız var. Iraz sen de. Düşün önüme." Dedi Dare nene. Herkes Iraz, Bars ve Dare neneye yolu açarken Simay yanıma gelip kolumu tuttu.

"Bir şeyin yok değil mi?" Diye fısıldadı.

Ben merakla Bars'ın gittiği odayı görmeye çalışıyordum. Ne bu şimdi? O üçü ne konuşabilir ki!

"Verda?" Deyip sarstı Simay.

"Bu konakta tek derdimiz sen değilsin Verda. Her ne bok yapıyorsan sessiz ol artık!" Dedi Vildan.

Vildan uzun zamandır herkesten nefret ediyor ve bunu hiçbir şekilde saklamıyor.

Bana merakla bakan Simay'a başımı sallayıp

"İyiyim bir şey yok." Dedim. Herkes odadan çıkarken en son ben çıktım. Şermin'in yanındaki odaya gitmişlerdi. Hızla etrafa göz atıp Şermin'in odasına girdim. Beni görünce gülümseyen Şermin'e hızla sarıldım.

"Nasılsın?" Dedim. Şermin eskiye nazaran daha çok konuşur daha çok dışarı çıkar olmuştu. Ben bu konağa geldiğimden beri hapishanedeyim ama sanırım Şermin için tam tersi oldu.

"Şermin şimdi sessiz olup bana yardım etmen lazım."

"Ne yapacaksın?"

"Ben. Şey yapacağım. Duvara bakacağım dinleyeceğim. Ama aramızda tamam mı?"

"Duvarı niye dinliyorsun."

Sabırla soluyup

"Sonra anlatırım olur mu şimdi sessiz ol." Deyip gülümsedim.

"Verda?" Diyen Şermin'e tekrar döndüm aklım diğer odadayken Şermin yanıma gelerek

"Sen bana çok yardım ettin. Annem öldüğünden beri ilk defa arkadaşım oldu." Dedi. Hala sır gibi saklanıp ortada net bir şey olmadığı düşünülse de Şermin'in annesinin ölümü Bars yüzünden olmuştu. Belki de o yüzden olabildiğince Şermin'e yardım etmek istedim. Kim bilir?