Acrimonious Heart: The Last Bullet 🔞

Acrimonious Heart: 5

The Family of Parriño - Third Person Point of View

"Honestly, love has no barriers, kaya nga napang-asawa ko tong daddy mo, diba Valentine?" ngumisi si Sasha matapos umani ng mga salita. Rinig sa mahaba nilang lamesa ang nagkakatunugan na mga tunog bakal mula sa kanilang mga naggigintuang kubyertos sa t'wing sumusubo sila ng kanilang pang-agahan. Napansin ni Sasha na ni isang reaksyon ay walang bumunga sa mukha ni Valentine, dahilan para kalabitin niya ito.

"Valentine, love. Di'ba?" itinaas niya ang kilay niya habang ipinirmi ang mukha sa nakakaamong ekspresyon nang nakaharap sa gawi ni Valentine. Pero mumunting simangot lang ang kinayanang ilabas ni Valentine at ni isang buga ng bibig ay hindi niya ginawa.

"Hayaan mo na, Adrion. Talagang ganiyan ang Papa mo. 'Di madaldal, pero alam ko naman na mahal na mahal ako ng Papa mo." bumwelo siya para bumalik sa dati niyang gawi saka nagsubo ng pagkain. "Naalala ko pa dati nung teenager pa kami, when we had our first encounter, I already knew exactly at that moment na soon, papakasalan ako nitong lalaking 'to, and... guess what? Look at us now! Mag-asawa, at may kaisa-isang offspring—"

"Let's talk about our business, Sasha."

"O-Okay... Sayang naman, malaman sana ng anak mo—"

"Hindi! Hindi niya kailangan 'yan! Ang kailangan niya, yung business, yung negosyo, lahat ng kailangan niyang matutunan para sa oras na mamatay ako, may utak tong negosyong iniwan ni Ama!—"

"Si Tiyo Hweching? Akala ko ba pagmamay-ari ng mommy mo 'to?" sabat na tanong ni Sasha, nakangisi, nakataas ang kilay—nagtataray.

"I don't have a Mom. Never did I and never I will." sumubo muna si Valentine ng isang kutsara bago magpatuloy. "At gaga lang ang maniniwala na may nanay ako." dugtong ni Valentine.

- Cassandra Oxine's Point of View -

"Understood, sir. Please wait for a moment, thank you." I softly stated before exiting Adrion's office. Inutusan akong i-arrange lahat ng documents base sa mark-ups ng mga products nila. Well, I don't really know a lot about their business and their company, basta't ang alam ko lang, nasa kamay pa rin nila ang buhay na ninakaw nila sa mga magulang ko. Hassle yung trabaho, well, it's my nth day already, at mahirap masanay sa ganito kalaking negosyo—pero kinakaya ko for my own being, for my own benefit, for my own greedy justice.

I could hear how the papers ruffle habang inaayos ko sa desk yung documents, divided them neatly and evenly, talagang pinamumukha kong may puso ako sa trabahong pinasukan ko. Because I know in that way, masosolo ko ang lintik na kapangyarihan nila. Ilang sandali pa, natapos ko na yung gawain ko, and I love it so much. I even had my eyes sparkle nang makita na pantay yung hawi ng mga papel, yung gilid-gilid nito, at lahat.

"Sir Adrion—"

"Let me wipe your face. Pawis na pawis ka." he offered, having the initiative to wipe my face gently with his hands enclosed on a soft tissue paper. Wow, I think this is super easy. Adrion, you're super easy to deal with. Pansin kong nagiging magaspang na ang pagkakapunas niya't wala na namang lumalabas na pawis kaya pinigilan ko na.

"S-sir, I... I think that's enough. I still have a business to do with Mr. Valentine—"

"I'm your manager, Ms. Fuentivas. You don't have to serve my dad, he got Aza to do everything for him." lumihis siya ng tingin.