9. Bölüm: "SALINCAK"

415 37 12
                                    

Bölüm Şarkısı: Skayler Grey - Words

-

"Saçlarını sevmedim." dedi Doruk.

Koltukta tam yanımda oturuyordu. Ellerini saçlarıma değdirdi. "Saçların..." diye mırıldandı, çocuksu sesiyle. "Fazla yumuşaklar."

Gülümsedim.

"Yeni kesildikleri için."

Kafasını olumlu anlamda salladı.

Koltuktan kalkıp salonun ortasında ki masaya baktı.

Çantasından resim yapmak için gerekli olan her şeyi çıkardıktan sonra, sarı boyayı beyaz kalem değmemiş kağıda bastırdı.

"Ben atıştırmalık bir şeyler getireyim." deyip mutfağa doğru gittim.

Beyaz tepsiye kurabiye ve süt koyduktan sonra tepsiyi Doruğun  pastel boyalarının yanına bıraktım.

Bacaklarımın  üzerine oturduktan sonra elimi yanağıma koyup Doruğu izlemeye başladım.

Dikdörtgen orta boy resim kağıdına kısa sarı saçlar çizmişti. Ama henüz yüz çizmemişti. Burun, göz, ağız, kaş hiç bir şey yoktu.

Tepside ki açık mavi tabaktan bir tane kurabiye aldıktan sonra ufak bir ısırık aldım.

"Çikolatalı kurabiyeler,'' diyerek kurabiyeleri işaret ettim. "Sevmez misin yoksa?"

Doruk hiçbir şekilde beni duymuyordu. Resim çizerken fazla dikkatliydi.

Elini süt dolu bardağa götürüp bir yudum içti. Kafasını resim defterinden kaldırıp yüzüme şöyle bir baktı.

Resim kağıdına baktım. Sarı saçların kısalığı tam benim saçlarımın kısalığı gibiydi.

"Şey..." dedi utana sıkıla. "Resim çizerken beni izlemesen? O zaman güzel olmaz."

Anlayışla kafamı salladım.

"Ben mutfaktayım. Bana ihtiyacın olursa seslenmen yeterli."

Mutfağa gidip bulaşık makinasından çıkan tabak ve bardakları yerleştirmeye başladım. Arden'i abisi aradığı için dün hemen gitmek zorunda kalmıştı. O yüzden bugün parka gelemeyeceğimi söyleyememiştim. Eğer parka geldiyse gelmediğim için bana kızacaktı. Hatta dün parka gitmedim diye evime kadar gelmişti. Bu düşünceler karşısında gülümserken  Doruk elinde resim kağıdıyla yanıma geldi.

"İşte bitti!"

Elinde ki resim defterini alıp resimi incelemeye başladım. Saçlarda bir değişiklik yoktu. En son gördüğüm gibiydi. Gözler... Gerçekten güzel çizilmişti. Aynı benim gözlerimin rengi gibiydi.

Ah, Doruk beni çizmişti!

"Bu ben miyim?'' diye mırıldandım.

Kafasını acele bir şekilde salladı. Resim her ne kadar güzel olsa da bir çocuğun çizdiği bariz bir şekilde ortadaydı.

"Resim bende kalabilir mi?"

"Onu asar mısın?"

Elimde ki resmi buzdolabına asıp Doruğa gülümsedim.

"Teşekkür ederim."

Doruk arkasını dönüp salona giderken peşinden bende gittim.

Papatyalar Kadar MasumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin