NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

The alarm

Ik knik bedroefd. 'Er gaan doden vallen, maar we gaan er alles aan doen om het te voorkomen.'

Benno knikt langzaam. Dan haalt hij eenmalig diep adem, herpakt zichzelf en trekt weer een neutraal masker over zijn gezicht. 'Dus we zetten het alarm aan?'

Ik kijk naar de grote rode knop aan de muur naast het prikbord en knik.

'We zetten het alarm aan.'

Het alarm is iets wat we nooit hadden willen gebruiken. Toen we wisten dat een fysieke battle eraan zat te komen hebben wij 'het alarm' ontwikkeld en geïnstalleerd, wat neerkomt op een grote rode knop en een luidruchtige sirene die afgaat zodra deze knop wordt ingedrukt. Hij was er alleen voor een geval van nood, voor als acuut iedereen ingelicht moet worden over een naderende battle. Het enige verschil met een normaal alarm is dat deze gekoppeld is aan alle munten van de leden van de SVP en dat deze munten, eenmalig, hetzelfde geluid zullen produceren als het algemene alarm.

Dat betekent dat ook alle leden die zich niet in de Kamer bevinden zullen weten wat er aankomende is.

Benno haalt de grote tafel naast het prikbord leeg, wetende dat ik het zal gaan gebruiken als spreekstoel, terwijl ik naar de rode knop loop en mijn hand erop leg. Mijn blik dwaalt af naar Benno, die al naar mij en de knop keek. Hij knikt. Het is de enige mogelijkheid.

Ik druk hem in. Twee seconden is het stil. Dan begint er een alarm te loeien waar de luchtalarmen van de Dreuzels bij zouden verbleken.

Het geluid doet lijken alsof de wereld eindigt.

En als ik de angstige blikken van de leerlingen zie terwijl ze uit de hangmatten rollen, springen en vallen, bedenk ik me dat misschien dat ook wel zo is. Misschien voelt de laatste Slag wel als een gevecht voor het voortbestaan van onze maatschappij zoals wij die kennen, van de tovenaars en heksen zoals wij die kennen.

Het acute en veel te luide alarm fungeert als een soort wekker voor de meesten in de Kamer, en het zorgt voor een initiële verwarring als mensen in paniek hun bed uitspringen, maar vervolgens niet weten wat er nou precies aan de hand is. Het duurt even voordat ze mij en Benno zien staan, ik al op de tafel en Benno rechts aan mijn zijde. En ook al weten ze niet exact wat er aan de hand is, onze blikken zeggen genoeg over de ernst van de situatie.

Een bezorgde Theo en Draco banen zich een weg naar voren, op de voet gevolgd door Ginny, Marcel en een aantal anderen van de harde kern van de SVP.

'Wat is er aan de hand, Kate?' Vraagt Theo zodra ze de tafel hebben bereikt. Om hen heen vormt zich een massa van leerlingen, die alleen maar ongeruster lijken te worden als ze beseffen dat zelfs de harde kern niet op de hoogte is van de situatie.

Ik zou willen zeggen dat het goed komt, dat ik het onder controle heb en dat we veilig zijn. Ik zou iedereen gerust willen stellen, maar dat kan niet meer. Het is nu tijd voor de harde waarheid, en die gaat ons meer pijn doen dan we nu zullen beseffen. Ik steek mijn hand in de lucht en de geluiden in de groep leerlingen dimmen sneller dan de zonnestralen zich door de ramen begeven.

Buiten is het zo vredig.

'                                        Ik wil dat iedereen goed naar mij luistert,' zeg ik, terwijl ik met mijn ogen de menigte scan. Er missen nog leerlingen, die ongetwijfeld onderweg zullen zijn vanaf de afdelingen. Het alarm is ondertussen gestopt.

'Vandaag hebben wij voor de allereerste keer sinds het oprichten van de SVP ons alarm aangezet. Iedereen weet waar dit alarm voor staat en ik sta hier dan ook met zorgwekkend nieuws. Voordat ik dat nieuws met jullie deel, echter, wil ik de leerlingen in de afdelingen de tijd geven om hierheen te komen. Ik geef ze tien minuten en daarna zal ik iedereen te woord staan.'