Gem အခန်းပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ဂစ်ဝာာကို stand မှာသွားချိတ်လိုက်ပြီး လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ဖုန်းနဲ့ကားသော့ကိုစားပွဲပေါ်ပစ်တင်ကာ ဆိုဖာပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချပစ်လိုက်တော့သည်မှာအရုပ်ကျိုးပျက်သလို….…..
မနက်စာစားပြီးကတည်းက sound check လုပ် ၊outfit လဲ ၊မိတ်ကပ်ပြင် ၊ ခဏနား၊ concert အချိန်ကျလာတော့စင်ပေါ်တက်......
ထုံးစံအတိုင်းကိုယ်ဖျော်ဖြေရမယ့်အလှည့်မှာ အသေအကြေခုန်ပေါက်ပြီးဖျော်ဖြေ..…..
သူများဖျော်ဖြေတဲ့အလှည့်ကျတော့လည်း အငြိမ်မနေတတ်တဲ့ဗီဇလေးကရှိတော့ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ခုန်ပေါက်ပြီးကဲ......
နောက်ဆုံးပွဲပြီးတဲ့အချိန် မိတ်ကပ်ဖျက်ပြီးအိမ်ပြန်လာတော့ ညဆယ်တစ်နာရီ......
ရှိသမျှ energy လည်းကုန်ပြီ.....
လည်ချောင်းတွေလဲ စပ်ဖျင်းနေရောပဲ...
လူလည်းလက်ညိုးတောင်ဖြောင့်အောင်မထောင်နိုင်တော့ပေ......
ရေမိုးချိုး၊ Fourth ပြင်ပေးထားမယ့်ညစာလေးစားပြီး အိပ်တော့မည်.....
ဒီနေ့အရမ်းပင်ပန်းသည်....
"Amore......Amo.....oppos"
ခေါ်နေကျအတိုင်း အကျင့်ပါစွာအော်ခေါ်လိုက်ပြီးမှပါးစပ်ကိုအမြန် brake အုပ်လိုက်ရ၏......
အဲ့လိုခေါ်လို့ဘယ်ရတော့မလဲ.......
ဒီနေ့မနက်မှာတင် Gem တို့နှစ်ဦးသဘောတူလမ်းခွဲပြီးခဲ့ကြပြီပဲ......
Fourth ဟာ Gem ရဲ့ Amore မှမဟုတ်တော့တာလေ.......
Gem ခေါ်ချင်သလိုတွေလျှောက်ခေါ်လိုဘယ်ဖြစ်တော့မလဲ........
ဒီလိုတွေးမိတေ့ာလဲ ရင်ဘက်ထဲတစ်ခုခုဟာသွားသလိုလို.......
သက်တမ်းတစ်ခုအထိကြာခဲ့တဲ့ ပတ်သတ်မှုဆိုတော့ရုတ်တရက်ကြီးရပ်စဲလိုက်တဲ့အခါ သက်ရောက်မှုနဲနဲတော့ရှိမှာပေါ့.....
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် Gem အနေအထိုင်နဲနဲဆင်ခြင်မှအဆင်ပြေမယ်ထင်သည်......
မဟုတ်ရင် ကိုယ်ကစ လမ်းခွဲစကားပြောပြီးမှ Fourth ကိုအားနာစရာ.....
"Fourth...... Fourth........"
"......…...."
"အိပ်သွားပြီလား"
တုန့်ပြန်သံမကြားရတာမို့ တစ်ကိုယ်ထဲခပ်တိုးတိုးလေးရေရွတ်မိတော့တသည်......
आप पढ़ रहे हैं
memories
फैनफिक्शनပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ရှိတယ် ဟန်နီ..... ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက...... တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သိပ်ချစ်ကြတဲ့ချစ်သူတွေရှိကြသတဲ့..... ဘယ်လောက်ပဲချစ်ခဲ့ ချစ်ခဲ့ ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ပဲဖြစ်တဲ့အတွက် အချိန်တန်တဲ့အခါ ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါပဲကွယ်ဆိုပြီး အဆုံးသတ်ရတာပါပဲ......
