143 |Hyunlix|

19

9 Ay sonra

Hayatının en sıkıcı 9 ayını geçirmişti Yongbok.En sıkıcı ve en üzücü 9 ayını.Sevgilisi olmadan hayatın çok sıkıcı olduğunu anlamıştı.

Bu 9 ay da Hyunjin ile nadiren konuşabilmişti.Bunu çok sorun etmemişti çünkü her görüştüklerinde Hyunjin'in hafızası biraz daha geri geliyordu.Lisede tanıştıklarını,arkadaş gruplarını,gizli yerlerini falan hatırlamıştı ama sevgili oldukları kısımları daha hatırlamamıştı.Yongbok bunu sorun etmiyordu.

Hyunjin çok çabalıyordu.Her şeyi hatırlamak için saatlerce Yongbok'un telefonunda takılıyordu.Felix telefonu hastane de verdikten sonra daha almamıştı.Eski telefonu ile idare ediyordu.
Anı kutusuna bakıyor,neden sakladığını hatırlamaya çalışıyordu.
Ailesi ile konuşmuyordu.Hastaneye tanımadığı bir kız getirip sevgilisi olduğunu söylemeleri Hyunjin'i kırmıştı.

Felix'in sevgilisi olduğuna emindi.Sadece hatırlamadan yanına gitmek istemiyordu.Ona aşık olduğunu hızlı atan kalbinden anlıyordu ama tanımadığı birine aşık gibi hissediyordu.O yüzden bekliyordu.Her şeyi hatırlayıp öyle gidecekti Felix'e.

Felix yine 9 aydır olduğu gibi okula gidiyordu.Sevgilisi ile otobüs durağında buluşup okula gitmek isterdi ama Hyunjin bunu da hatırlamıyordu.O yüzden kendisi tek gidiyordu.Okulda da görüşmüyorlardı.Hyunjin genelde sıraya başını koyup yatıyordu.Başı o saatler de çok ağrıyordu.Felix ise bunu sorun etmiyor,Hyunjin'in yanına gelmesini bekliyordu.

Okulun zorbaları bu durumu öğrendiğinde Felix ile dalga geçmeye başlamıştı.'Sevgilin seni unutmayı seçmiş,yazık'diyorlardı.Kırılıyordu ama bir şey demiyordu.Çünkü doğru olan bu değildi.Sevgilisi onu unutmamak için ölümü bile göze almıştı.Bazen diğer öğrencilere yaptığı zorbalıkları Felix'e de yapıyorlardı.Felix sevgilisi olmadığı için şımarıklığı burakmış,karşılık vermeye başlamıştı.Tabii bu sevgilisi geri dönene kadardı.O gelince şımarıklığa devam edecek di.

"Çilli!Bak buraya!" Felix zorbaların seslenmesiyle göz devirerek ona döndü.

"Ne istiyorsun?"

"Sevgilin seni terk edince çok cesur olmuşsun?Şımarıklığı bırakmışsın."

"Burda seni ilgilendiren kısım nerede tam olarak?Sabah sbah seninle uğraşamayacağım."

Dedikten sonra uzaklaşmıştı Felix fakat çocuk kolundan tutup durdurmuştu onu.

"Ne o?Korktun mu bakalım?"

"Hah!Asla güzel bir ilişkisi olmadığı için beni ve sevgilimi kıskanan birinden korkmam."

Felix'in dedikleriyle çocuk sinirlenmişti.Haklıydı aslında.Çocuğun güzel bir ilişkisi olmadığı için onları kıskanıyorudu.

"Neden sizin ilişkinizi kıskanayım?Sevgilin seni terk etmi-"

"Bence artık laflarına dikkat et.Onu terk etmediğimi hepimiz biliyoruz.Neden kendini kandırıyorsun?"

Felix tanıdık sesle arkasını döndü.Sevgilisi tam karşısında duruyordu.Onu savunmak için gelmişti.Acaba hatırlıyor muydu?

"Oo başrol gelmiş.Sen bunu nereden biliyorsun ki?Daha doğru düzgün bir şeyi bile hatırlamıyorsun?"

"Birazdan eskisi gibi dayak yiyeceksin benden ve o zaman her şeyi hatırladığımı anlayacaksın."

Evet.Sevgilisi geri dönmüştü.

Felix'in bu düşünceyle gözleri dolarken bu tsrtışmanın hemen bitmesini bekliyordu.Sevgilisine sarılıp,onu öpmek istiyordu.

Hyunjin çocukla bir dövüşe çekilirken Felix onları ayırmadı.Hyunjin'e bir şey olmayacağını biliyordu.İnanılmaz güçlüydü Hyunjin.

Felix sonunda çocuğun öleceğini düşünüp Hyunjin'in elini tutup çekmeye çalıştı.Hyunjin izin vermeseydi hareket bile ettiremezdi tabii orası ayrı.Hyunjin'i arka bahçeye getirmişti.Burada kimse olmazdı genelde ve şimdi de boştu.

Hyunjin ile banka  oturduktan sonra konuştu Felix.

"Gerçekten hatırlıyor musun her şeyi?"

Hyunjin sevgilisinin heyecanla bakan gözlerine ve yaladığı dudaklara dayanamamış,cevabını dudaklarını öperek vermişti.

Felix ilk başta şok olsa da karşılık vermişti.Hyunjin onun üst dudağını,o Hyunjin'in alt dudağını işgal ediyordu.O kadar uyumlulardı.Tanrı onların dudaklarını bile uyumlu yaratmıştı.

Ateşli bir öpüşme değildi.Özlem dolu bir öpüşmeydi.Dudaklarına göz yaşının tadı gelen bir öpüşmeydi.

"Dudaklarının muhteşem tadına kadar her şeyi hatırladım sevgilim."

Felix bu sözle hem utanmış hem ağlamıştı.Çok özlemişti onu.Sevgilisine sıkıca sarılıp göğüsünde ağlamaya başladı.

"Seni beklettiğim için özür dilerim sevgilim."

"Aptal!Neden özür diliyorsun?"

"Felix..Seni çok özledim."

"Bir de bana sor.Hayatımın en kötü dokuz ayını yaşadım.Sana demiştim;sensiz hayat çok sıkıcı."

İkili orada saatlerce oturdu.Bazen ağlayıp bazen güldüler.Derslerin hiç birine girmediler.Çantaları zaten sırtlarında olduğu için okuldan kaçmışlardı.Hyunjin'in evind gidip kahvaltı yaptılar.Odada geçirdikleri bir kaç saat geçirdiler.Duş alıp akşam yemeği yediler en sonun da ikisinin de en özlediği şeyi yapıp beraber uyudular.

***********************