💙🖤
Bölüm şarkısı:
♪Doja Cat ~ Streets ( instrumentals)
Umarım beğenirsiniz...
Yazardan...
Alev ve Yiğit her ne kadar dört adamı kolaylıkla yere serseler de yenileri eklenmeye başlamıştı. Yeni gelenler ise doğrudan silah ile geliyorlardı. Alev ve Yiğit'te de silah vardı ama vursalar bile vurulurlardı.
"Ne yapacağız?"dedi Alev kısık bir sesle. Yumruları ağrıyordu artık. Yorulmuştu da.
"Birazdan gelmiş olurlar..."dedi Yiğit güven verici bir şekilde. Alev'in önünde duruyordu. Alev ise ondan bir adım geride. Her ne kadar yanında ya da önünde durmaya çalışsa da Yiğit bir şekilde bunu engelliyordu.
"Artık kaçacak yeriniz de kalmadı... Ne yapacaksınız?"dedi adamlarının başı.
"Biz her zaman bir yol buluruz sen merak etme..."dedi Yiğit. Bağırarak konuşuyorlardı çünkü konser hâlâ devam ediyordu.
"Işınlanma daha icat edilmedi ne yazık ki..."dedi başka biri.
"Neyse yeter bu kadar tan tana... Daha fazla zorluk çıkarmadan bizimle gelin!"dedi adamların başı.
"Oldu? Başka?"dedi Alev. Yiğit ona susmasını belirten bir bakış atınca susmak zorunda kaldı. Bir hata hayatlarına mâl olabilirdi.
"Bak güzellik... Sana zarar vermeyecek olmamız daha sonra vermeyeceğiz demek değil... Anladın?"dedi adamların başı.
"Düzgün konuşmazsan ağzını eline veririm... Anladın?"dedi Alev.
"O vermezse bile ben kesin veririm zaten..."dedi Yiğit.
"Siz olayın ciddiyetinin farkında mısınız?"dedi adam. Sinirleniyordu. Çoktan vurup leşlerini ortadan kaldırmıştı ama patronları canlı istemişti.
"Ben gayet farkındayım..."dedi onlardan başka bir ses." Mesela rehin aldıkların benim kardeşlerim ve sen..."dedi Yağız ortaya çıkarken. Adamları dikkat dağınıklığından faydalanıp bir hayalet gibi çökeceklerdi bu köpeklerin üzerine.
"Sonunda geldiler..."dedi Alev rahat bir nefes alarak. Yiğit ise hâlâ rahat değildi çünkü silahlar henüz inmemişti.
"Sen de nereden çıktın? Aslında geldiğin iyi oldu... Seni de promosyon olarak veririm..."dedi adamların başı. Adamlar güldü.
"Osman abi bizi de görürsün artık..."dedi arkadan başka biri. Güldüler ama bu tehlike saçan bir gülümse olmuştu.
"Siz şunları bir ayıklayın... Kıza dokunmayın!"dediğinde Osman, yani adamların başı,Yağız tetiğe bastı ve Osman'ı vururken karşı taraftan iki el ateş edilmişti.
O iki kurşunun hedefinde ise Alev ve Yiğit vardı.
Ortalık karışıkken Yağız onları tutamadan düşmüşlerdi sahil kenarı uçurumundan...
➿➿➿➿➿➿➿➿➿➿➿➿➿➿
"Kaan ne kadar çok koklattın bu şeytana sen o ilacı? Kaç saattir uyanmasını bekliyoruz!"dedi Emel odanın içinde dönüp duruyordu. Kaan yaslandığı duvardan ayrılıp ona doğru yürüdü ve tam önünde durdu.
"Uyandığında da zaten çok tutamayız. Alp ve Büşra'nın işlerini halletmelerini beklememiz lazım..."dedi Kaan sakin bir şekilde. Emel'in içindeki o bitmek bilmeyen öfke ile sinir birleştiği için duramıyordu yerinde. Tekrar yürümeye başlıyordu ki Kaan kollarını beline sarınca bu eylemi rafa kalktı.
YOU ARE READING
Bir Akşam Sefası Tohumu
אקשן"O beyinin içinde ne geçtiğini anlayamıyorum... Her seferinde kendini daha da aşacak şeyler söylüyorsun ama hepsini de yapıyorsun... Eliz... Çok tehlikeli oynuyorsun! Düşersen ne olacak?"dedi gözlerimin içine bakarak. "Tutarsın... Tutmaz mısın?"dedi...
