"O beyinin içinde ne geçtiğini anlayamıyorum... Her seferinde kendini daha da aşacak şeyler söylüyorsun ama hepsini de yapıyorsun... Eliz... Çok tehlikeli oynuyorsun! Düşersen ne olacak?"dedi gözlerimin içine bakarak.
"Tutarsın... Tutmaz mısın?"dedi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eliz Erçil Karayel
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Toprak Atılgan
Gerçekten ama gerçekten neler oluyordu bu aşağılık mekanda?
"Nasıl bir ilişki?"dediğinde Toprak dedesi çok net bir cevap vermişti. İkimizin de donup kalmasına neden olacak bir cevap...
"Aşk..."
Delirmeme son bir ramak kalmıştı değil mi?
Artık o ramakta yoktu!
"Ne?"diye bir tepki vermiştim kendimi koltuğa yaslarken. Donuk gözlerle Toprak'a bakıyordum ki o da bana bakıyordu.
"Aşk oyunu çocuklar..."dediğinde Ziya Atılgan bunu reddetmek adına başımı iki yana salladım ama bu bir şeyi elbetteki değiştirmedi.
"Neden?"dedi Toprak.
Evet!
Neden?
Soruyorum size ey ahali nedir benim bu çektiğim çile...
"Birden ortak olmanız tuhaf karşılanır... Siz birbirinizi tanımıyorsunuz... Bunu bizi değil ailenizi inandırmak adına yapacaksınız... "dedi Ziya Atılgan.
"Nasıl inanacaklar? Biz düşman aileleriz onların gözünde! Düşman aile çocuklarıyız!"dedim kısık bir sesle. İdrak edemiyordum.
"Daha iyi ya işte... Düşman aile çocukları olduğunuz için bu aranızdaki imkansız aşk onları oyalayacak ve casusun ilerlemesine yardım edecek!"dedi dedem. Lafın devamını ben tamamladım.
"Bu sayede ilerleyen casusu daha rahat bulacağız..."dediğimde ikisi de kafasını salladı.
"Ekiplerimiz? Onları nasıl ikna edeceğiz?"dedi Toprak.
