NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

The Big Reveal pt.II

Ik knik naar Ginny. 'Mooi zo. Dan zetten we het plan in werking. Ik zie je zo weer.' 

Ik maak me onzichtbaar en sluip als eerste de geheime gang uit. In stilte glip ik de Grote Zaal binnen, dicht bij de muren blijvend. Voor nu moet ik eerst even onopgemerkt blijven en Ginny de kans geven achter mij aan te komen. Als het goed is drinkt zijn een onzichtbaarheidsdrankje die een extra lange werking heeft. Het is de bedoeling dat zij direct achter mij aan de Grote Zaal in zou komen, maar zeker weten kan ik het nooit, want ja, ze is immers onzichtbaar. 

Gelukkig hebben we ook een plan B bedacht, voor als het Ginny niet lukt of voor als het toverdrankje vroegtijdig tot een einde komt. Dan sta ik er alleen voor. 

Ik haal een keer diep adem. Dit is het moment. De onthulling waar iedereen zo lang op wachtte. 

Ik neem mijn toverstok en richt hem op het magische plafond. Een sereen beeld van flikkerende sterren en een zachte maneschijn tekent de bovenkant van de Grote Zaal. Het plafond is altijd een bron van rust geweest, zelfs als het buiten stormde en regende. Nu wordt het echter mijn eerste moment van afleiding. 

'Laquearia procella mutatos' * 

Een dunne, haast onzichtbare straal van licht schiet er uit mijn toverstok het plafond in. Met ingehouden adem kijk ik toe hoe de glanzende sterrenhemel langzaam bedekt wordt door donkere wolken, niet veel later gevolgd door felle lichtflitsen. Hermelien vermoordt me als ze erachter komt dat ik met een een of andere antieke spreuk het magische plafond heb gemuteerd, maar dat is een probleem voor later. 

Honderden gezichten kijken geschrokken omhoog als een winterse storm van bliksem en donder lijkt te broeien in het plafond van de Grote Zaal. Meteen staan er meerdere leraren op aan de tafel om het plafond weer terug te veranderen naar zijn originele staat. Dat is het teken wat Ginny en ik nodig hadden om de werkelijke prank uit te voeren. 

Uit mijn zakken tover ik tientallen kleine kartonnen doosjes, die ik met behulp van wingardium leviosa laag over de grond door de hele Zaal verspreid. Tot mijn vreugde zie ik aan de overkant van de Zaal hetzelfde gebeuren, wat betekent dat Ginny zich inderdaad ook in deze ruimte bevindt. 

Nu iedereen zijn blik naar het plafond gericht heeft, kijkt niemand naar wat er onder zijn of haar voeten gebeurt. 

Als alle doosjes zich in alle hoeken en gaten en onder alle tafels van de Grote Zaal bevinden, wacht ik stilletjes af tot de leraren het plafond weer tot rust hebben bedaard. Het was een krachtige mutatiespreuk en ik zie professor Sneep met een bedenkelijk gezicht naar het plafond staren, dat momenteel langzaam weer terug veranderd naar zijn gebruikelijk staat. Dan, als de rust ogenschijnlijk is teruggekeerd, hurk ik neer en richt mijn toverstok op het dichtstbijzijnde doosje

'desertus videorus' 

Het start met een zachte swoosh die niemand lijkt op te merken en zachtjes beginnen er korreltjes zand uit de doosjes te rollen. Ginny en ik weten echter dat dit pas het begin is van iets veel groters. 

Toen ik plannen maakte om de identiteit van de Wolf bekend te maken, heb ik als eerste Fred en George een uil gestuurd met daarin de vraag of ze nog een onbekend product hadden met hetzelfde effect als het verplaatsbare moeras. Enthousiast stuurden ze deze doosjes terug, met een uitleg erbij hoe deze aangepaste versie ervan precies werkte. Speciaal voor mijn laatste prank hebben ze het product zo aangepast dat ik het kan activeren in de Grote Zaal zonder dat mensen het opmerken.

Dan barst de ellende los. 

Plotseling zijn het geen korreltjes zand meer, maar een lawine vol. Leerlingen gillen als ze plotseling tot hun bovenbenen in het zand zitten en de vloer van de Grote Zaal volledig verdwijnt onder een dikke laag woestijnzand. Tegen de muren en tussen de tafels in schieten er cactussen omhoog, en in de hoek achter de lerarentafel verschijnt een oase met palmbomen en water.