My Omega - taekook

Boşanmak İstiyorum

Yorum sınırı koyuyorum. 200 yorum

..

Taehyung

Jungkook'um, güzel Omegam yorgunluktan uyuyakalmıştı. Tüm gece Taeyang'la ilgilenmiştik ikimizde. Şimdi o güzelce uyurken, alnına bir öpücük kondurmuş sonra Junghun'u görmek için odadan çıkmıştım.

Bebeklerin küvezde tutulduğu yoğunbakım odasına ilerlerken koşarak içeri giren doktoru ve ebeleri gördüm. Bir terslik olduğunu anlayarak bende koşmaya başladım ve odaya girdiğimde doktorların Junghun'un başında olduğunu gördüm.

"Neler oluyor?!" diye bağırdığım da doktor geri çekilerek gözlerime baktı. "Bay Kim.." dedi. Küvezin yanına yaklaştım ve minik Junghun'uma baktım. Neden hareketsiz ve solgundu benim bebeğim?

"Bay Kim, üzgünüm."

Ne demekti bu? Doktorun yakasına yapıştım. "Ne diyorsun sen doktor? Ne demek istiyorsun?" diye bağırdım. Duymak istemiyordum gerçeği. Kabullenmek istemiyordum.

"Bebeğiniz hayata tutunamadı efendim, elimizden geleni yaptık."

Elleri yavaşça yakasından ayrıldı. İnanamadım, gerçek olamazdı. Junghun'um yaşıyordu, yaşamalıydı.."Hayır."dedim..Ama minik bebeğim uykudaymış gibiydi. Onu kucağıma aldım. Kokusunu içime çektim. Sonra aklıma Jungkook'un onu bir kez bile kucağına alıp kokusunu içine çekemediği geldi. Kurdum acıyla pençesini göğsüme geçirdi. Senin yüzünden! Sen sebep oldun. Omegayı üzdün. Üzülmeseydi böyle olmayacaktı! Şimdi ona bebeğimizin öldüğünü nasıl söyleyeceksin? Bizi asla affetmeyecek.

Affetmeyecek. Ona nasıl diyeceğim oğlumuz öldü diye?

"Taehyung..."

Hissetmişti, acımı hissedip gelmişti. Ona doğru dönemedim. Ağlamaya başladım. Titreyen sesiyle bir kez daha adımı sayıkladı. Yanıma adımladı ve, "Oğlumu bana ver. Bebeğimi bana ver!" diye bağırdı.

Kollarımdaki minik cansız bedeni onun kollarına bıraktım. "Junghun, bebeğim baban geldi. Buradayım güzel bebeğim." dedi, ağlıyordu.

"Jungkook, bebeğimiz-"kollarımı ikisinin etrafına sardım. Saçlarını öptüm.

"Hayır, hayır Junghun. Bebeğim, bebeğim abin bizi bekliyor hadi uyan aç gözlerini oğlum. Taehyung bir şey yap!"

"Özür dilerim, Omegam özür dilerim."

Doktorlar yavaşça bebeği Jungkook'un kucağından almışlardı. Jungkook daha fazla dayanamayarak bayılmıştı kollarımda. İlk müdahaleyi yapan doktor onun kanaması olduğunu söylediğinde kalbim korkuyla çarpmaya başladı. Yeni ameliyattan çıkmıştı ve bu acı habere dayanması mümkün değildi.

Jungkook'un dikişleri açıldığından yeniden ameliyata aldıklarında artık ayakta duracak gücü kendimde bulamıyordum. Ama onlar için güçlü olmak zorundaydım. Taeyang için, Omegam ve Alice için.

"Dostum, defin işlemlerini ben hallederim." dedi Yoongi.

"Hayır, Jungkook ameliyattan çıksın ve kendine gelsin öyle."

"Taehyung onun minik bedeni bu kadar bekleyemez. Zaten kaç saat geçti. Küçük bedenine daha fazla acı çektirmeyelim. Jungkook anlayacaktır."

Ne yapacağımı bilemiyorum ama Yoongi haklıydı. "Tamam sen hallet, defin sırasında geleceğim. Bebeğimi ben vereceğim toprağa. Ona baba olarak ilk ve son görevimi yerine getirmem lazım." dedim. Bu çok ağır geliyordu ama yapmak zorundaydım.

Yoongi yanımdan ayrılırken annem Taeyang'ı alıp evimize götürmüştü. Jimin ve Eun da orada olacaktı. Bu kötü günleri bir an önce gerimizde bırakmak istiyordum. Nasıl atlatırız bilmiyorum ama Jungkook'a güç vermek için sağlam durmalıydım.