~TUTSAK~

DEĞİŞİM-7

Caroline:

Güneşin ilk ışıklarının yüzüme vurduğu belliydi.
Açılıp kapanan gözlerim yavaşça açtım. Ne ara uyudum hatırlamıyorum bile en son parti, olanlar, Klaus derken... bir saniye ya ben en son arabadaydım!

Hızla yataktan doğruldum belimi yatak başlığına dayadım. Tahmin ettiğim gibi arabada uyuya kalmışım. Beni o getirmiş olmalıydı.
Odada gezinen gözlerimle sağ tarafımda kalan bir resim gözüme çarptı yataktan inmeden komidine yaslanıp elime aldım.

Bu... Bu bendim? Bunu o mu çizmişti? Yok daha neler. Nasıl ya? benim resmim vardı. Beni izlemişti, yani yoksa... Beynim durmuştu.
Beni çizmesi garipti , hoşuma gitmedi de diyemezdim. Çok güzel çizmişti.
Kağıdın arkasını çevirdiğimde amacım not olup olmamasıydı. Temiz arka yüzü gördüğümde not bırakmadığını anladım.

Derin bir nefes vererek resmi yerine bıraktım.
Dün olanlar tekrar zihnime çöktüğünde etrafıma anlamsız bakışlar attım.
Elbise hâlâ üstümdeydi ve sıkmaya başlamıştı.

Yataktan çıkarak elbise dolabımdan rastgele pijama takımı alıp üstüme giyindim.
Elbiseden kurtulduğumda ne yapmam konusunda kararsız kalsamda atacak değildim.
Düşünmek istemesemde merak içimi yiyecekti.
Acaba gitti mi gerçekten? Bunu çok merak ediyordum etmemem gerekiyordu belkide ama bu elimde değildi.

Elbiseyi düzenle dolaba yerleştirip penceremden dışarı bakmak için aralık perdeyi çektim . Güneş tüm sıcaklığı ile tepedeydi.
Güzel bir güne işaret gibi görünsede öyle olmuyordu. Önce Klausun bende bıraktığı saçma etkisi daha sonra parti ve sonrasında tekrar o ve bu kez hayatımdan çıkmasıydı.
Peki ya dün arkadaşlarımın susup kalması?
Berbattı.

Yapayalnız hissetmek buydu.

Perdeyi geri kapatıp yüzümü yıkamak için banyoya geçtim. Sabunladığım yüzümde dünden kalan makyaj çıktığında rahat bir nefes alarak merdivenlerden aşağı indim.
Pek iştahım olmasa da bir şeyler atıştırmalıydım.

Mutfakta duran adımlarımla dolaba yaklaştım içini açtığımda pek de şaşırdım diyemem dediğim bir haldeydi, içinde yiyecek bir şey kalmamıştı. Of dedim sesli bir şekilde, bir bu eksikti!

Dolabın kapağını geri kapatıp sinirle soluyarak mutfaktan çıktım. Sinirim bozulmuştu!
Partide sürekli kendini hatırlatıyordu bana
Ne ara çıktım bilmiyorum ama geri odama çıkıp telefonumu masaya bırakılan çantamdan aldım. Bunuda o getirmişti.

Açtığım telefonu elime aldığımda haberler yerinde paylaşılan şeyler okula aitti ve partiye!
Manşet olduğum gerçek olamaz! Lanet olsun!
Kare kare fotoğraflarım dalga konusu olmuştu okulun haberlerinde , sinir bozucu! ne ara çektiler! Sinirle defalarca soludum. Telefonunun ekranını daha çok yüzüme yaklaştırıp baktım. Çıldıracaktım! Ve herkes görüyordu. Bir tane videoda Tylerın masayı basması vardı bir diğerinde benim ona attığım tokat falan derken benden sonra olan eğlenceler ve bir kaç kavga da çekilmişti. Sayfadan çıkacakken gözüme çarpan video ile durdum. Videoda çok net olmasada biri bakınca dikkat çekiyordu. Ben ve Klaus vardık, dans ediyorduk... Sayfadan çıktım.

Telefonumu sertçe masaya bıraktım. Çok takmamalıydım. Elbise dolabımdan siyah pantolon siyah bluz ve siyah ceket alıp giyindim. Annemi ziyaret etmek bana iyi gelecekti ve ev için aşya almam gerekiyordu.

Siyah çantamıda aldığımda gerekli parayı ve telefonumu içine attım.

Evden çıktım. Arabama binip doğrudan mezarlığa sürdüm. Vardığım mezarlıkta yavaşça yürürken sık sık derin nefesler alıyordum. En son buraya geldiğimde korkup kaçmıştım.
Sessiz ormanda kimse yoktu, hızlı adımlarla mezarın başına yetiştim.Mutlu görüntü vermeye çalışsamda yapamıyordum. İçimde birikmiş duygular vardı.