ရိႈင္းတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္ၾကည့္သည္။တစ္ေယာက္ကႏိုင္ငံျခားကိုေရာက္ေနသည္တဲ့။သံုးေယာက္ကေသြးလႉၿပီးသြားၿပီတဲ့။ေသြးတစ္ခါလႉၿပီးလွ်င္အနဲဆံုးေလးလေစာင့္ရသည္။ေလးလမျပည့္မခ်င္းေသြးထပ္လႉလို႔မရေပ။
ေသြးအားမျပည့္ဘဲလႉလွ်င္ေသြးလႉရွင္ဒုကၡေရာက္သြားေပမည္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့သည္။ရိႈင္းဘုရားတၿပီးက်န္သည့္တစ္ေယာက္ကိုဖုန္းဆက္
ၾကည့္လိုက္သည္။တစ္ဖက္မွေသြးလႉရွင္ႏွင့္အဆက္အသြယ္ရသည္။လႉေပးမည္ဟုေျပာသည္။ရိႈင္းက-
“ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုလာေခၚပါ့မယ္။ဘယ္ေနရာကိုလာေခၚေပးရမလဲ"
“ရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာလာခဲ့ပါ့မယ္။ဘယ္ေဆးရံုမွာလဲ။လူနာနာမည္ကဘယ္လိုေခၚ
လဲဗ်"
ရိႈင္းကေဆးရံုႏွင့္လူနာနာမည္ကိုေျပာျပလိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္နာရီဝက္အတြင္းေရာက္ေအာင္လာခဲ့ပါ့မယ္။ reception မွာေစာင့္ေနေပးပါ"
“ဟုတ္ကဲ့"
တစ္ဖက္မွဖုန္းခ်သြားသည္။စိုးေတဇကသူ႔အနားကိုေရာက္လာၿပီးေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေလသံႏွင့္-
“အဆင္ေျပလားညီေလး"
ရိႈင္းကသူ႔အကိုကိုျပံဳးျပလိုက္သည္။
“အဆင္ေျပတယ္အကို။ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔။နာရီဝက္အတြင္းလာခဲ့မယ္တဲ့။အကိုစိုင္းေလးနားမွာပဲေနလိုက္။ကၽြန္ေတာ္ေသြးလႉရွင္ကိုသြားေစာင့္လိုက္မယ္"
ရိႈင္းကသူ႔အကိုကိုကေလးနားမွာပဲေနခိုင္းၿပီးသူက reception တြင္သြားေစာင့္ေနလိုက္သည္။သူ႔ေဘးတြင္အနက္ေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္လူႏွစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လင္းထိန္နဲ႔
ညိဳေမာင္။
လင္းထိန္နဲ႔ညိဳေမာင္ကရိႈင္းရဲ႕ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြလို႔ေျပာလို႔ရသလိုအခိုင္းအေစလို႔လည္းေျပာလို႔
ရသည္။ရိႈင္းကေပေတေလလြင့္ၿပီးျပဿနာျဖစ္လြန္းတာေၾကာင့္အကိုျဖစ္သူစိုးေတဇကရိႈင္းကိုလိုက္ထိန္းရန္အေစာင့္ခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္။
ရိႈင္းကသူ႔တူေလးစိုင္းကလြဲရင္ဘယ္သူ႔မွဂရုမစိုက္။အရာရာကိုေငြႏွင့္ဆံုးျဖတ္သည္။သူ႔ကိုလာထိလွ်င္လည္းနဲနဲမွခြင့္မလႊတ္တတ္ေပ။လင္းထိန္နဲ႔ညိဳေမာင္ကရိႈင္းျပဿနာျဖစ္တိုင္းေနာက္က
ေနေငြထုပ္ပိုက္ၿပီးလိုက္ရွင္းေပးရသူေတြျဖစ္သည္။
အခန်း(၂)
Start from the beginning
