YK 4

17 1 0
                                    

Aklımda bir çok soruyla hayatıma devam ediyordum,başka ne yapılabilirdi ki? O çocuğun kaderi benim elimdeydi.Ona çok iyi hayat yaşatabilirdim.Ama kendi hayatını kendi yaşamalı.Değiştirmek fikri pek de iyi değildi.Bana iyi hissettiren şarkıyı dinleyip düşünüyordum.Ama bir yandan da kötü hayatı olmaması lazım.Benim gibi olmasını istemem.Kafamı yavaşça kaldırdım cama doğruldum.Bana bakıyordu,benim onu gördüğümü farkedince başka işler yapmaya başladı.Kalkıp perdemi çektim.O bana güzel gözleriyle bakarken.OFF ben ne saçmalıyorum.Sapığın teki.Ayrıca odun.Ama onun hayatı benim gibi yalnızlıklar olmayacak,sevdikleriyle mutlu olucak.

Neyse bunları bir kenara bırakıyorum.Bende üniversiteli oldum artık.Yeni bir okul, yeni bir hayat,yeni arkadaşlıklar.Yeni arkadaşlık kısmı benim için tuhaf hiç arkadaşım olmadı ki benim.Kesin herkese kendimi rezil edeceğim yada soğuk domuz gibi yanlarında dolanacağım.Zengin ve havalı bir üniversite.Benim için fazla.Hadi Kapşonlu'nun ben olduğumu öğrenseler benimle arkadaş kurarlar dı.Kapşonlu benim yazar kimliğim.Gerçek kimliğimi hep sakladım.İnsanlar sadece ben yazarım diye benimle takılmalarını istemedim.İmza günlerine maske takarak gittim.İnsanlar beni ben olarak kabul etsinler istedim.Duygularımı romanlarımda açıkladım.Belki ileride açıklarım kendimi veya açıklamam.Bakalım zaman ne gösterirse.

Yarın yeni bir sayfa açacağım...

Bahçeye indim oradaydı.

-Ben emir

-Noldu ?

-Neden bu kadar tersliyorsun ?

-Sanane.Bana uzattığı elini çekti ve oturmaya devam etti.Ne yapacağıma karar verdim.Onu değiştirmeyecektim,hayatını şekillendirmiyecektim.Onun için en iyisi bu olacaktı.

5 dk sonra üniversiteye giden otobüs gelecekti.Birdahaki otobüs 20 dk sonra gelecek onu bekleyemezdim.Hemen ayakkabılarımı giydim,tam demir kapıyı açmış çıkıcakken

-Gıcık prenses ayakkabıların neden farklı ? Yoksa yeni moda mı?

- Sanane ya dalgınlığıma gelmiş.

-Evet şimdi eminim siz gıcık prenseslere iyilik yaramıyor.

-Bunu söylemekten bıkmayacak mısın?

-Sen sanane demeyi bırakana kadar bıkmam.

-Hı kendini beğenmiş.

  Daha fazla onunla konuşmama gerek yoktu.Birkaç dk sonra otobüs geldi ve gideceğim yere kadar bıraktı beni.Yeni bir hayat başlıyordu benim için.Önümde duran üniversite ile bakışıyorduk.Acaba insanların içinde hangi soğuk domuz tarzında dolaşsam diye düşünüyordum.Gözlerim yerde ilerliyordum,güzel gidiyordu ama birden kendimi yerde buldum.Acaba çocuk yakışıklımıdır diye düşünürken başımı kaldırdım,bende şans olsa zaten.Önümde sadece direk duruyordu.Eğer bir gün karşıma dilek cini çıkarsa ondan tek istediğim birazcık şans...

    Kendi kendime konuşurken yanıma birisi yaklaştı.Yavaş yavaş başımı kaldırdım,yürüyen bir direkse hiç şaşırmam.Kollarımdan tuttu ve beni kaldırdı.

  Acaba kimdi ?

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jun 28, 2015 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

YAZILAN KADERİMWhere stories live. Discover now