YK 2

20 1 0
                                    

Kömür gibi saçı, kahverengi gözleriyle bana bakıyordu. Arada elindeki oyun oynadığı telefonuna.Biraz moreli bozuk gibi duruyordu. Yanında da alığım antika defter, şaşkındım. Bana ne anlatmaya çalışıyordu.


Off yine şu aptal alarm. Yine rüyamın ortasında olacak iş mi bu ya.Son birkaç günde başıma neler gelmişti. Hiçbirine anlam veremiyorum. Şimdi ne yapacaktım?

Sandalyeyi çalışma masamın önüne çektim, defteri masaya koydum ve sandalyeme oturdum.Defterin kapağını açsam mı açmasam mı kararsız kaldım. Yaklaşık yarım saat cesaretimi topladım.Sayfaları çok özeldi, kenarları ince ince işlenmiş. Yeni romanımı bu deftere yazabilirdim.

Uyuya kalmıştım,yine o rüya. Evet ne yapacağımı buldum.Kitabımın karakteri o çocuk olabilirdi.İyiki de kalemi mi getireyim dedim. Merdivenden düştüm, ayağımı kapıya çarptım,başımı dolaba çarptım.Bu dalgınlık hiç de iyi değil.Kendim gelmeliydim artık.Evet sonunda oturdum sandalyeme,şimdi yazmaya başlayabilirim.Yazdım,yazdım 1 hafta yazdım...

YAZILAN KADERİMWhere stories live. Discover now