Ditto Dissonance (Boys' Love)

Chapter 11

I stopped on the sidewalk, waiting for someone to notice my message. I sighed in frustration and muttered curses when no one acknowledged it. Oh right, they're too busy with their partners. I should have remembered that. But I was still holding out hope that someone would read my message. Forget it! Damn!

My forehead creased when I felt someone bumped into my back. Mas lalong nalukot ang mukha ko nang namukhaan kong 'yung bading kong neighbor 'yon. Fuck! What a night, indeed. Sa lahat ng makakasalubong at makababangga sa akin, ito pang bading na 'to. Dagdag pa sa nararamdaman kong frustration ngayon.

"Sorry p—." he stopped talking when he finally recognized me.

My confusion made my forehead crease again. Why the fuck he's crying? Maybe he got dumped by some random dude. Serves him right. 

Hindi ko talaga kaya i-stand 'yung mga maarteng iyakin na ganito. Hindi ko alam pero naiirita ako kapag may nakikita akong mahina sa harap ko o kapag masyadong soft. Kasi kanina ang tapang-tapang niya, tapos makikita ko siya ngayon (na sana hindi na lang) na umiiyak. Akala ko ba matapang siya? 

"Why are you crying, prick?" sabi ko.

Humikbi siya. Bumaba ang mga mata ko sa katawan niyang nanginginig. Why's he shaking? Anong nangyari sa kaniya? Did he get. . . molested or something?

"Why are you fucking shaking? Where are your other gay friends?" Mahinahon kong sabi pero nakatingin lang siya sa akin at hindi makapagsalita.

I hissed. "Forget it. Bakit ba kita kinakausap?" sabi ko. Mukhang hindi rin naman ako sasagutin nito, ano bang pakialam ko kung anong nangyari sa kaniya. After ng mga sinabi niya sa akin kanina, mukhang kung ako ang makikita niyang lugmok, wala rin siguro siyang pakialam.

"Bobo ka talaga, 'no? Kasing liit siguro ng hinliliit mo sa paa 'yung utak mo," sabi niya at tunog ngongo siya dahil sa pag-iyak.

Napangiwi ako. Anong sinasabi nito? Kahit wala naman akong pakialam sa kaniya, nagawa ko pang itanong kung bakit siya umiiyak dahil nanginginig siya. 

Pero tulad ng inaasahan ko, katulad din ng mga salitaan niya kanina, gano'n niya rin ako sasagutin ngayon. Wala talaga 'tong kuwenta. Mas lalo lang umiinit 'yung ulo ko.

"I am having a fucking bad night, twerp, so don't start with me. And I asked you why are you crying and where are your other gay friends, but you didn't respond. Why the hell are you lashing out at me?" Iratado kong sabi habang nakakunot ang noo habang nakaigting ang panga.

"Ubod ka talaga ng kasamaan. Hindi pa kita kilala pero tangina ka. Hindi mo alam kung anong nangyari sa akin, tapos tatawagin mo akong prick? Gago ka ba? Inaano ba kita? Kahit umiiyak na 'yung tao, ganiyan ka pa rin makipag-usap," sabi niya at mas nagsituluan 'yung luha sa mga mata niya.

Patago akong napabuntonghininga. Well, that's why I'm fucking asking. He's so dramatic. I hate this kind of situation. That's why I don't do relationships. I hate break-ups. I hate being in that situation. That I have to deal with so many unnecessary comments and remarks like this one. 

Tinanong ko lang, kung ano-ano na biglang sinabi. Nakakairita lalo, e. Gusto pa akong diktahan kung paano ako magsalita. Kapag hindi pasok sa inaasahan niyang paraan, magrereklamo na agad. Tch, bummer. 

"Well, you're a prick because your guts tell me so. At wala naman akong pakialam sa 'yo, e. Pero tinanong pa rin kita kung bakit ka umiiyak at nasaan 'yung mga kaibigan mo, anong problema mo ro'n? This is how I talk, prick. I don't care if you're crying or not. I don't want to be soft as you are," mas iritado kong sabi. 

Sarkastiko siyang natawa habang humihikbi. "Gano'n ba? Sana ma-assault ka rin kagaya ng nangyari sa akin ngayon. Sana hawakan ka rin nila nang madiin, para alam mo 'yung pakiramdam ko ngayon. Tangina ka," naiiyak niyang sabi.