İKİ AŞK BIR KADIN

Bölüm 4

Keyifle okumanızı dilerim 💐 çiçek gibi okuyucular...

Yorum ve voteleri unutmayınız.
Bizleri takip etmeyi de unutmayın.

Bir de gerçekten bu kurgu ile ilgili düşüncelerinizi merak ediyorum.
Düşüncelerinizi benimle paylaşır mısınız? 😊

Ailesi ile ilişkisi iyi olanlar çiçek gibi açıyor.Diğerleri duvarlara çarpa çarpa kendi yolunu bulana kadar ömrünü tüketiyor sadece...
Coğrafya kadar yaşadığın evde kaderin sanki...

Seni inciten şey seni değiştirir.

Kalp deniz dil kıyıdır.
Denizde ne varsa kıyıya o vurur.
İnsanın kalbinden ne geçiyorsa diline dökülenlerde o olur..

Bir insan neden başka insan için hayatını heba eder di?
Bir baba'nın kızına yapabileceğinin en kötüsünü yapmak için gelmişti Osman bey.

Kapıyı yumruklaması, kulakları tırmalayan sesi ile bağırması.

Salonda oğlu ile konuşan Ziya bey.
"Açın kapıyı kızımı almaya geldim."diye bağıran adamın sesini duyduğu anda yüzünü ekşitmiş ti.
Bir de kızım diye bağırabiliyordu.

Babası ile birbirine baka kalan Ali Sarper kapıyı açıp açmamak arasında kalmıştı. Ziya bey oğlunun donuk bakışlarını görünce hareket etmiş kapıya kendisi gitmişti. Bu adam ile oğlunu yüz göz edemezdi.

Kapı önünde elini çekmeksizin vuran Osman bey,aniden açılan kapı ile eli havada kaldı. Önünde duran adam sadece ekranlarda gördüğü saygın, ünlü,şanı olan bir adam dı.

"Şey_ Ziya bey,ben...ben Deva_" ne pişkin ne yüzsüz bir adam dı kapı önünde duran kişi Ziya bey için.
Böyle insanlar evlat sahibi olmamalıydı.
Tiksinircesine hissiz olan bakışları Osman beyi yerin dibine sokmaya yetiyordu. Şayet bu adam da utanma duygusu varsa tabi.

"Kimsin sen?" Dedi.

Az önceki konuşmasına tezat, sanki kendini tanıtmamış gibi.
Zaten tanıtsa da Ziya bey'in gözünde değişmezdi beş para etmeyen adamın teki olduğu her halinden belli oluyordu..

Yüzünde bulunan alaycı bir sırıtma, Tepeden bir bakış ile:

"Ben Deva'nın babasıyım." Dedi. Ses tonu öyle ukalacaydı ki. Ziya bey yüzüne tükürmemek için kendini zor tutuyordu.

"Babası.!"

Diyen Ziya bey. Kapıdan biraz geri çekilmiş, eli ile salonu işaret etmişti.
İkisi salona doğru geldiğinde Ali Sarper oturduğu yerden huzurca kıpırdandı ve ayağa kalktı.
Babasının bu adamı eve nasıl aldığını nasıl kabul ettiğine anlamsızca baktı.

Konuşacaklardı.! Lakin ne konuşulacaktı.! Bir hayatı, bir gençliği, nasıl yakıp yıktıkları konuşalacaktı.
Boydan camın önüne geçen Ziya bey, arkasında ayakta duran adamın yüzüne bile hiç bakmadan:

" Kızın Deva,senin kızın öyle mi?" Dediğinde eli ile çenesini ovalıyordu.
"Evet"diye aldığı cevap Ziya bey'in hızla bedenin dönmesine sebep olmuşken Ali Sarperin de yumruğunu sıkmaya neden olmuştu.

"Peki hırpalayıp kapıya attığın kızın ne diye peşine düşersin?" Ziya bey'in sorduğu soru Osman beyi bozguna uğratmışdı. Tamam kızını sevmiyordu ama kapıya o atmamıştı.

Bir kaç saniye içinde kaybettiği sesini geri bulmuş kendinden emin ses tonu ile dudaklarını aralamıştı.

"Ben yapmadım Ağabeyi..ağabeyi yapmış."diye cevapladığı sırada merdivende oturmuş göz yaşı arasında aşağıda konuşalanı dinleyen bir çift göz vardı.