တစ်နှစ်ကျော်ဝေးကွာနေသော်လည်း ပေကျင်းမြေကို ပြန်ရောက်လာတော့ အရာရာဟာ ထူးခြားစွာပြောင်းလဲနေခြင်းမရှိခဲ့ပေ။
ဓမ္မရိပ်သာကိုရောက်တော့ စင်္ကြန်လျှောက်နေတဲ့ သီလရှင်ဆရာကြီးကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ သူ့ကြောင့် အာရုံမပျက်သွားစေလိုတာကြောင့် ခပ်ဝေးဝေးတစ်နေရာက ခုံတန်းရှည်တွေမှာ သွားထိုင်နေမိသည်။
"ဒကာလေး နိုင်ငံခြားထွက်သွားတာဆို။ ပြန်ရောက်နေတာလား"
"တင်ပါ့ ဆရာကြီး"
သူ့ကိုသိနေသည့် ဆရာကြီးတစ်ပါးရဲ့နှုတ်ဆက်အမေးကို ပြန်ဖြေရင်း သောက်ရေစင်မှာ ရေသန့်ဗူးထပ်ဖြည့်ရန်ပြင်နေသည့် ဆရာကြီးကို သူ ဝင်ကူပေးလိုက်သည်။
"သာဓု သာဓု သာဓု သွားလေရာ ခလုတ်မထိဆူးမညိပါစေနဲ့"
ဆရာကြီးရဲ့ဆုပေးစကားကြောင့် သူနွမ်းလျစွာပြုံးလိုက်မိသည်။ နှလုံးသားတစ်နေရာကလည်း ဆစ်ခနဲစူးအောင့်သွားရလေသည်။
"ဒကာလေး နေကောင်းရဲ့လား။ ပိန်သွားသလိုပဲ"
"မား... တင်ပါ့ ဆရာကြီး နေကောင်းပါတယ်ဘုရာ့"
မားက စက္ကူပန်းရုံကြီးအောက်မှာခင်းထားသည့် ကွပ်ပျစ်အဝိုင်းမှာ ဝင်ထိုင်သည်။ သူက မားရဲ့ခြေရင်းမှာ ဒူးတုပ်ထိုင်ချရင်း ဦးချလိုက်သည်။ သူ့ကိုဆုပေးနေသည့် သီလရှင်ဆရာကြီးက သူတို့သားအမိကို အေးဆေးစွာ စကားပြောနိုင်စေရန် နှုတ်ဆက်ထွက်သွားသည်။
"၃ နှစ်လောက်ကြာမယ်လို့ ဒကာလေးပြောခဲ့သလားလို့"
"..."
သူ ချက်ချင်းမဖြေနိုင်ဘဲ လက်အုပ်ချီလျက်က မားကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ ဘယ်လိုပင် လောကီအရေးနဲ့မအပ်စပ်တော့ဘူးဆိုသော်လည်း ကိုယ်တိုင်ရင်နဲ့လွယ်မွေးထားသည့်သားရဲ့သောကကို ခံစားမိလေဟန်ဖြင့် ဆရာကြီးက သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
"တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား ဒကာလေး"
"မား..."
ရိပေါ်သည် မားရဲ့ ခြေဖမိုးအစုံကို နဖူးနဲ့ထိထားရင်း စကားမပြန်နိုင်ခဲ့ပေ။ မားရဲ့ခြေချောင်းလေးတွေ လှုပ်ရှားသွားတာသတိထားမိတော့ သာသနာ့ဘောင်မှာရှိနေသူကို စိတ်သောကလာပေးနေမိတဲ့ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်မိလေသည်။
YOU ARE READING
Liquor (ချစ်ဆိပ်ရည်)
Fanfictionအရက်ဆိုတာ သောက်မိရင် ဖြတ်ရခက်သလိုမျိုးပဲ အချစ်ဆိုတာကလည်း စ မိရင် နောက်ဆုတ်ဖို့မလွယ်တော့ဘူး။ သိပ်ချစ်မိသွားရင် သိပ်ပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းတော့ ချစ်ဆိပ်ရည်တွေထဲကူးခတ်ရင်း စုံးစုံးမြှုပ်သွားရတော့တာပါပဲ။ Start Date: 20230728 End Date:
