I'm a Man Hater -- CHAPTER 13 | hiatus

Chapter 8 - Escape from everything

Happy 200 Followers to me. Salamat sa mga sumusuporta sa akin at sa stories ko. I hope you enjoy this chapter. I updated this after almost 4 months. Sorry po sa late update. Don't worry I'll be updating na. And I dedicate this chapter to my 200th follower --> MaryLyn1

***

Chapter 8 – Escape from everything

“Nasaan ba yung dalawa? Bigla silang nawala kahapon? May problema na nga silang pinasukan may dinagdag pa sila! Andaming press sa labas ng building. Ano nalang sasabihin natin? Magkasama sila? Hindi pwede!” sabi ni Manager Julie. Stressed na stressed siya simulang nalaman niyang nawala sila Dylan at Glaiza at posibleng magkasama silang dalawa.

“Manager, pwede po bang sabihin sa kanila na may sakit si Glaiza at nagout of country si Dylan? It’s possible naman kasi yung pamilya ni Dylan nasa ibang bansa diba?” sabi naman ni Eric na naging malapit kay Glaiza. Siya lang ang kaisa-isang lalaki na napalapit kay Glaiza dahil si Glaiza ay iisang man hater nga naman.

Glaiza’s POV

Nasaan na ba ako? Wala akong makita eh! Binlind fold ba naman ako! Nakakainis! Ang tagal ko na dito. Sa kakagalaw ko, natanggal na pala ang blindfold ko.

“Dylan?”

“Glaiza?”

“Anong ginagawa mo dito?” Sabay naming sinabi.

“I have no idea. Ang alam ko lang is may tumawag sa akin tapos biglang may kumuha sa akin. Ikaw ba Glaiza?”

“Same! Hindi ko alam nga kung bakit eh. Nga pala Dylan, nakita mo ba yung diyaryo?” Tanong ko sa kanya.

“Yeah.” Tipid niyang sagot. Maya-maya, nakita ko si Dylan nakaalis sa uupuan kung saan siya nakatali. Tinanggal niya rin yung akin at niyaya niya akong tumakas kaya naman sumama ako. Walang mga tao kaya we took this chance to escape.

“Saan na tayo pupunta Dylan?” Hinila ako ni Dylan papunta somewhere I don’t know pero I know it’s somewhere we’ll be safe.

“Dito muna tayo.” Sabi ni Dylan.

Dylan’s POV

Habang nagsasalita si Glaiza, tinatanggal ko yung pagkatali sa aking kamay at nung natanggal ko, tinanggal ko rin ang kay Glaiza. Ewan ko pero hindi na ako apektado nung tinawag ko siyang Glaiza.

“About the newspaper…” Hindi ako nakatapos sa pagsasalita dahil sumingit ‘tong si Glaiza sa akin.

“Kasinungalingan iyon. Hindi tayo magkaibigan.” Sabi niya sa aking ng nakatingin sa dagat.

“Glaiza.” Napatingin naman ako sa kanya. Kakaiba yung feeling ko kapag siya kasama ko. What’s with this Glaiza?

“Ah, Dylan. Ano nga pala nangyari sa inyo ni Glaiza? Curious lang.” Nagsmile siya nang nakatingin parin sa dagat. Never ko pa nasasabi sa mga tao kung ano talaga ang nangyari pero ewan ko kung anong nangyari at bigla kong kinwento kay Glaiza.

“We were childhood friends. Nagkagusto ako sa kanya at hindi alam na mahal ko na pala siya. So niligawan ko siya at sinagot naman niya ako kaya syempre natuwa ako, sino namang hindi diba? Akala ko siya na, pero nagkakamali ako, kahit 1% siguro ng tama, hindi eh. I saw her with a guy on our 2nd year anniversary. Pinalampas ko muna kasi baka naman kaibigan niya lang or what. Pero nung magthi-third year anniversary namin…I saw her with the same guy kaso iba na kasi naghahalikan sila. Nung nalaman niyang nakita ko, she was explaining everything pero hindi ako naniwala…”

“Bakit? E’diba mahal mo siya?”

“Mahal ko nga siya kaso yung sinabi niya sa akin, ibang iba sa nakita ko. Kinwento niya sa akin ang nangyari simula hanggang sa nakita niya ako pero I was there from the start. Hindi niya alam na sinusundan ko siya. Syempre hindi ako maniniwala. It hurts knowing the truth but what hurts most is that the person you love is telling a lie and you know the truth to her lies.”