Lost without you

4.

Zodra ik mijn ogen open, word ik verblind door het licht dat door het raam op mijn gezicht schijnt. Een harde pijnlijke steek gaat door mijn hoofd, hoe de fuck ben ik hier beland? Ik kijk om me heen en ik zie dat ik in ieder geval in mijn eigen bed lig, maar wel alleen. Waar is Laura? Ik denk diep na over wat er gisteren is gebeurd, ik was bij Koen, toen kwam ik thuis....oja. De beelden van gisteren flitsen weer door mijn hoofd, hoe Laura me achterliet, hoe ik de stad in ging en hoe ik in de kroeg eindigde, verder is het enige wat ik me kan herinneren de blonde jongen achter de bar, maar voor de rest weet ik niks meer.

Ik stap uit bed en zoek naar mijn telefoon, die ik nergens kan vinden, ik wrijf in mijn ogen en trek een shirt en een trainingsbroek uit de kast. Ik loop naar de gang waar ik mijn jas onder de kapstok vind, ik zoek in mijn jaszakken, maar opnieuw geen telefoon. Ik zucht, waarschijnlijk kwijtgeraakt in de kroeg gisteren. Ik loop naar de keuken, waar alles er nog net zo bij ligt als gisteren, ik trek de koelkast open opzoek naar iets te eten, het enige wat ik kan vinden is een bakje yoghurt dus daar moet ik het maar mee doen. Ik laat mezelf op de bank vallen en het koude bakje yoghurt is in mijn linkerhand geklemd alsof hij ieder moment weg kan lopen. Ik denk terug aan de dingen die ik nog weet van gisteren, die jongen had iets, maar ik weet niet wat. Het voelde vertrouwd toen hij tegen me praatte, alsof we al jaren vrienden waren. Zal ik vanavond weer gaan? Ik twijfel, maar mijn telefoon die kwijt is, is een prima excuus om nog even langs te gaan, toch?

Dan gaat de deurbel, oh god, kreeg ik bezoek vandaag? Ik sta zuchtend op en loop naar de voordeur, als ik hem open gooi, staat Koen voor m'n neus. "Gozer ik dacht dat je dood was." zegt hij direct, ik kijk hem verward aan "huh, hoezo?" Koen laat zichzelf binnen de gooit de deur dicht "je zou appen als je thuis was, maar ik heb niks meer van je gehoord." kut dat is waar, ik zucht en laat mijn hoofd naar achter vallen "kut, sorry man, helemaal vergeten en ik ben inmiddels m'n telefoon kwijt." we lopen naar de woonkamer en ik laat me weer op dezelfde plek op de bank vallen als waar ik net vandaan kom "Jezus, het lijkt wel alsof je een kater hebt man." zegt Koen als hij naast me gaat zitten "ja ik zou willen dat dat niet waar was." Koen krijgt een vragende blik in zijn ogen "Laura heeft het gisteren uitgemaakt, dus ik ben de stad ingegaan en van het één kwam het ander." leg ik uit. "Wat? Heeft Laura het uitgemaakt? Waarom? Jullie waren toch goed samen?" Koen gooit alle vragen er in één keer uit, ik voel weer langzaam tranen omhoog komen, pas nu besef ik eigenlijk wat ze heeft gedaan, Koen trekt me een stukje naar zich toe en wrijft over mijn rug "het komt goed Rob echtwaar, als ze je zo makkelijk laat gaan, is ze het echt niet waard om te lang over na te denken. Er komt vast wel iemand in je leven die je wel behandeld zoals je verdient." ik leg mijn hoofd op zijn schouder en knik, ik voel de tranen langs mijn wangen op Koen zijn trui druppelen. Aan de ene kant heeft Koen gelijk, ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik hield zoveel van dr waardoor ik niet wil geloven dat hij gelijk heeft. Langzaam sluit ik mijn ogen en voor ik het weet val ik met een hoop rondspokende gedachten in slaap.

Voor mijn gevoel word ik tien minuten later wakker, maar ik mis de schouder waarop ik in slaap ben gevallen, ik ga rechtop zitten en het voelt alsof ik in een andere dimensie ben. "Koen?" mijn stem klinkt schor, dan hoor ik een herrie in de keuken gevolgd door Koen zijn stem "ho kut!" ik sta op en loop naar het geluid, in de keuken staat Koen met 2 borden in zijn handen en op de grond ligt een glas, of nou ja een glas....scherven dat ooit een glas vormden, ik grinnik. "Gaat het goed?" Koen kijkt sipjes naar de grond "ehm, goeie nieuws, ik heb eten voor ons gemaakt, slechte nieuws, je hebt nog maar 11 glazen." ik lach om de teleurgestelde toon. "Ah joh, ik koop wel nieuwe." Koen geeft me een kleine glimlach en parkeert het eten op tafel. "Heb je vanavond nog plannen?" vraag ik aan Koen, die tegenover me zijn pasta pesto op zijn vork probeert te krijgen. "Nee, hoezo? Jij wel?" ik haal mijn schouders op "ik dacht misschien kunnen we uitgaan ofzo." het maakt me eigenlijk niet heel veel uit of hij meegaat, ik wil ten eerste namelijk mijn telefoon terugvinden en ten tweede wil ik die jongen van gisteren stiekem nog even zien....hoe heette hij nou ook alweer? Milo dacht ik, maar eigenlijk heb ik geen idee meer.

Weer loop ik door de Utrechtse straten, maar dit keer met Koen aan mijn linkerkant, hij heeft er uiteindelijk toch mee ingestemd om mee te gaan, dus nu lopen we samen richting de club waar ik gisteren ook zat. Eenmaal binnen, gaat het hetzelfde zoals gisteren, we hangen onze jassen op en zoeken een plekje aan de bar. Ik kijk nieuwsgierig rond of ik Milo zie "kan ik iets voor jullie doen?" hoor ik een bekende stem ineens roepen, de muziek staat voor mijn gevoel harder dan gisteren, maar gisteren was ik dan ook behoorlijk van de kaart. "hey, je bent er weer!" Milo krijgt een glimlach op zijn gezicht als hij me ziet, best schattig als je het mij vraagt. "Ken je hem!?" Koen probeert boven de muziek uit te komen, ik heb geen idee wat ik moet zeggen "verre kennissen." antwoord Milo nog voordat ik iets kan zeggen, hij geeft me een klein onopvallende knipoog.

Even later zet hij twee biertjes voor onze neus en hij haalt iets onder de bar vandaan "je was wat vergeten gisteren." zegt hij grijzend terwijl hij mijn telefoon op de bar neerlegt. "Oh, dankje!" een opgelucht gevoel stroomt door mijn lichaam, ik heb in ieder geval iets wat ik kwijt was weer terug. Koen wisselt zijn blik tussen mij en Milo "Oja, trouwens ehh Koen, dit is ehm....Milo?-" de jongen knikt, dus dat betekent dat ik zijn naam gelukkig goed heb onthouden "Milo, dit is Koen, m'n beste vriend." Milo knikt nog een keer en de jongens schudden elkaars hand. "Mogen we nog een pilsje van je?" vraagt Koen dan, Milo knikt "maar voor deze jongen stopt het bij 2 hoor." zegt hij lachend terwijl hij een knikje naar mij geeft, ik rol lachend met mijn ogen.