မင်းအွန်လိုင်းဖြစ်မယ့်အချိန်ကို စောင့်နေတယ်(ဘာသာပြန်)

012: ပိတ်ရက်အပြင်လျှောက်လည်မယ်

ထုန်ရွှမ်က ပြုံးပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲကာပြောလိုက်သည်။

"နင့်ကို ကောင်းတာတစ်ခုခုပြန်မပေးလို့ ငါ့ကို အပြစ်တင်နေတာလား။? "

ဟဲကျင့် က မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

" နင်က ငါ့ကိုဘာကောင်းတာပေးနိုင်လို့လဲ? "

ထုန်ရွှမ် က ကုံးယုံ ရဲ့လက်ထဲက လက်မှတ်တွေကို လုယူသွားပြီး

"ဒီတပတ်ပိတ်ရက်မှာ မှာတော့ ရေကန်မှာ ရေကူးဖို့ အတူတူသွားကြမယ်!"

ဟဲကျင့် သည် တစ်ချိန်တည်းတွင် ရယ်ရမလိုလို ငိုရမလိုလိုခံစားလိုက်ရသည်။

"နင်....အာ ဒါကဘယ်လို ကောင်းတဲ့အရာလဲ?"

ကုံးယုံ သည် သူတို့၏စကားဝိုင်းကို နားထောင်ပြီးနောက် နွေးထွေးစွာဖိတ်ခေါ်သည်။

" အာ စီနီယာပါ အတူတူလိုက်လာရင်ပိုကောင်းတာပေါ့ "

ဟဲကျင့် : "မင်းတို့ ကောင်မလေးတွေ တစ်စုနဲ့ ငါ့အတွက် ဘယ်လို လုပ်ပျော်စရာကောင်းမှာလဲ..."

ကုံးယုံက သူ့ခေါင်းကို ခါလိုက်ပြီး "မဟုတ်ဘူး အာ ကျွန်မရည်းစားလည်း အတူတူလာမှာ!" "

ထုန်ရွှမ်: "နင်တွေ့တယ်နော် အခုမိန်းကလေးတွေချည်းပဲ မဟုတ်တော့ဘူး လာစမ်းပါ တစ်နေ့လုံးပျင်းစရာကောင်းအောင် မနေပါနဲ့ နည်းနည်းတက်ကြွစမ်းပါ။ အခု ရာသီဉတု က အနေတော်ပဲ အပြင်လျှောက်သွားပြီး အပန်းဖြေရမယ်!"

ဟဲကျင့် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

အကယ်၍ အတိတ်တုန်းကသာ ဒီလိုဖိတ်ခေါ်ခဲ့မယ်ဆို သူငြင်းမှာ အသေအချာပင် ။  ထုန်ရွှမ်လည်း  ဒါကို ကောင်းကောင်းသိလေသည်။ဟဲကျင့် ဒီလူက အအေးဒဏ်ကြောင့် အပြင်ထွက်ရတာ မကြိုက်ဘူးလို့ အမြဲပြော ပြီး အိမ်ထဲမှာပဲနေလေ့ရှိသည်။

အခုတော့  "အပန်းဖြေဖို့" ဆိုတဲ့စကားက ဒီတစ်ခါတော့ ဟဲကျင့် ရဲ့နှလုံးသားကို တုံ့ဆိုင်းသွားစေခဲ့တယ်။

ဟုတ်တယ် သူက ဂိမ်းကစားပြီး ရှုပ်ထွေးသွားတဲ့ စိတ်ဓလးကို ပြန်ဆယ်ယူဖို့ အာရုံပြောင်းတဲ့အနေနဲ့ အပြင်ထွက်သင့်တယ်။