Weird me?!

11

Ik sjokte naar boven, mijn comfortabele onesie aangetrokken, klaar om in bed te duiken. Binnen de kortste keren was ik in dromenland.

En toen, uit het niets, klonk het irritante geluid van mijn wekker: "TRRRRRRRRINNNNNG!!! TRIIIINNNNNNG!!"

Met een diepe zucht sloeg ik op de snooze-knop, terwijl ik me afvroeg waarom ochtenden überhaupt bestaan.

Na een korte vijf minuten begon het weer: "TTTTTTTRRRRRRRRRRINNNNNNNNNNGGG!!!" Ik haastte me uit bed, trok snel een outfit aan, en met een paar snelle bewegingen deed ik mijn haar in een staart die ik vlocht. Ik zwierde wat make-up op mijn gezicht, gooide wat sieraden om, en rende de trap af.

Met een broodje half in mijn mond sprintte ik naar buiten, sprong op mijn fiets en trapte als een wervelwind richting school. Geen tijd om te verspillen.

Ik remde keihard voor school, deed snel mijn fiets op slot en rende als een tornado de trappen van de school op. Tot mijn verbazing stond Mark in de gang te wachten. Hij opende zijn mond, duidelijk onder de indruk van mijn outfit.

"Hé, goedemorgen!" begroette ik hem buiten adem.

"Wow, je ziet er geweldig uit vandaag," zei Mark met een brede grijns terwijl hij me van top tot teen bekeek.

Ik bloosde lichtjes van zijn compliment. "Dank je wel! Jij ziet er ook goed uit," antwoordde ik terwijl ik even rondkeek om te zien of anderen ons gesprek opvingen.

"Wil je samen naar het lokaal lopen?" stelde Mark voor, terwijl hij naast me begon te lopen.

"Ja, graag!" antwoordde ik met een glimlach