Jongen: "Hey, heet jij toevallig Miea?"
Ik: "Ja, ik ben Miea."
Jongen: "Ik ben Mark. In welke klas zit jij?"
Ik: "4 Il Liceo."
Jongen: "Ik ook. Wist je trouwens dat het eerste lesuur uitvalt? Gewoon zodat je het weet..."
Ik bedankte hem simpel en rende giechelend naar buiten - ik ben echt een beetje -iets teveel- awkward. Die jongen keek me vreemd aan en liep achter me aan. Ik deed mijn koptelefoon op, het volume op 100, en begon te luisteren naar "Paint the Town Red" van Doja Cat. Lachend en dansend rende ik naar de winkel Esselunga, en Mark rende lachend achter me aan.
Toen ik de winkel binnenliep, deed ik mijn koptelefoon af en begaf me naar de chocoladeafdeling. Ik nam een hap van een chocoladereep. Mark keek me verbaasd aan en zei, "Je moet eerst betalen, weet je nog?" terwijl hij lachte.
Ik antwoordde met een serieus gezicht -tenminste dat probeerde ik-: "Hoe moet ik dat weten dit is mijn eerste keer op deze wereld, en hoe moet ik het kopen als het niet lekker is??"
Ik trok een walgend gezicht 🤢. Mark barstte in lachen uit, en ik besloot om in plaats daarvan een zakje chips di patate te pakken en af te rekenen. Samen renden we terug naar school.
Eenmaal terug op school hadden we nog halfuur over. Ik liep naar de aula en ging zitten, terwijl Mark onopgemerkt een foto van me maakte terwijl ik een handvol chips in mijn mond stopte. Ik keek hem met een nep-tranend gezicht aan. "Waarom eet je zo?" vroeg hij lachend.
...................................
nogmaals sorry voor de korte hoofdstukken, ik probeer mijn hoofdstukken, wat langer te maken dit hoofdstuk heeft 303 woorden en de vorige hoofdstuk 408 woorden, maar wat vinden jullie er tot nu van?
Thanks voor het lezen en groetjes
Amal
YOU ARE READING
Weird me?!
RomanceIk ben Miea, Italiaans, gepest, geliefd, mijn leven is een hele chaos en ik ben raar. hmhmm. Ik hou van eten.
